Το καπνισμένο τσουκάλι

ΠΟΙΗΣΗ γιαννης ριτσος
ΑΠΑΓΓΕΛΙΑ γιαννης ριτσος
ΜΟΥΣΙΚΗ λεοντης
ΤΡΑΓΟΥΔΙ νικος ξυλουρης

Το τραγούδι της σημαίας από το έργο Παραμύθι χωρίς όνομα με τη Νανά Μούσχουρη

Από το θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλη "Παραμύθι χωρίς όνομα" που πρωτοπαρουσιάστηκε τη δεκαετία του 1960.
Το τραγούδι της σημαίας ήταν το τελευταίο τραγούδι με το οποίο έκλεινε το έργο. Μουσική: Μάνου Χατζιδάκη.

Γι αυτά που αγωνίστηκαν και μεις ν' αγωνιστούμε.

Ο θούριος του Ρήγα

Και τα τραγούδια πού 'λεγα, όπου πολύ σ' αρέσαν

Φλογερίτσα ή Πιστικός - Πολυφωνικό τραγούδι Πωγωνίου

Μου ΄λέγε, μωρ’, μου λέγε,
μου ‘λεγε η μάνα μου.
Μου ΄λέγε η μάνα μου:
- Μάθε, γιε μου γράμματα.

Μάθε, γιε μου, γράμματα,
μάθε κοντυλίσματα.
Κι εγώ δεν την άκουσα,
πιστικός εγίνηκα.

Πιστικός εγίνηκα,
χίλια πρόβατα βοσκώ.
χίλια πρόβατα βοσκώ.
με εβδομήντα δυο σκυλιά.

Με εβδομήντα δυο σκυλιά,
Φλογερίτσα έκοψα
φλογερίτσα έκοψα
από κίτρο κι από ελιά

Από κίτρο κι από ελιά
κ’ από κόκκινη μηλιά.
Κι από κόκκινη μηλιά,
κάθε πέτρα την λαλώ

Κάθε πέτρα τη λαλώ,
κάθε κάστρο ακούγεται.
Κάθε κάστρο ακούγεται.
τ’ άκουσε και μια κυρά.

Τ’ άκουσε και μια κυρά,
μια κυρά βασίλισσα
- Ποιος είν’ εκείνος που λαλεί;

Ποιος είν’ εκείνος που λαλεί,
μην είναι ο γιος της ορφανής;
Μην είναι ο γιος της ορφανής;
Σύρτε φέρτε τον εδώ.

Σύρτε φέρτε τον εδώ.
Να λαλάει στις πόρτες μου.
να λαλάει στις πόρτες μου.
και τις βαγιοπούλες μου.

Και τις βαγιοπούλες μου,
να σηκώνονται ταχιά.
Να σηκώνονται ταχιά.
να βυζαίνουν τα παιδιά.

Γρηγόρης Καψάλης - Παπακώστας στον Κωσταντάκη

Ο Κωσταντής

Άιντε ο Κωσταντής, παιδιά μ’ ο Κωσταντάς,
ο μικρο-Κωνσταντίνος, Κωνσταντάκη μου,
ο μικρο-Κωνσταντίνος, λεβεντάκη μου.
Άιντε τρείς χρόνους επερπάτησε,
να βρεί καλή γυναίκα, Κωνσταντάκη μου,
να βρεί καλή γυναίκα, λεβεντάκη μου.
Ωρέ να βρεί ψηλή, μωρέ να βρεί λιανή,
να βρεί καγκελοφρύδα, Κωνσταντάκη μου,
να βρεί της αρεσειάς του, λεβεντάκη μου.
Ψάχνει σ’ όλα τα Γιάννενακαι σ’ όλο το Ζαγόρι,
Κωνσταντάκη μου,και σ’ ολο το Πωγώνι, λεβεντάκη μου.
Μωρέ βρήκε ψηλή, αχ βρήκε λιανή,
βρήκε καγκελοφρύδα, Κωνσταντάκη μου,
βρήκε της αρεσειάς του, λεβεντάκη μου.
Άιντε τρείς χρόνους γράφουν τα προικιά,
και τρείς τα πανωπροίκια, Κωνσταντάκη μου,
και τρείς τα πανωπροίκια, λεβεντάκη μου.

Πάρε γιατρέ μ' τα γιατρικά σ'. Καψάλης Κυρίτσης.

Δέστε ακουμπάμε απάνω του

Την κάθε αυγή με τα χαράματα

Καλό μήνα ρε!