Οικουμενικές κυβερνήσεις: Λίγες και βραχύβιες (από τον Κανάρη στον Ζολώτα)

Λίγες και βραχύβιες

Κυβερνήσεις εθνικής ενότητας, από τον μπουρλοτιέρη Κανάρη στον σοφό Ζολώτα

Η υπό σχηματισμό κυβέρνηση συνεργασίας των μεγάλων κομμάτων εν έτη 2011 είναι η πρώτη που σχηματίζεται στην Ελλάδα από το Νοέμβριο του 1989. Τότε ο σοφός Ξενοφών Ζολώτας είχε ορκιστεί πρωθυπουργός στη λεγόμενη «Οικουμενική» κυβέρνηση.

Είχε προηγηθεί η συμφωνία των Ανδρέα Παπανδρέου, Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και Χαρίλαου Φλωράκη, αφού κανένα κόμμα δεν είχε καταφέρει να λάβει την αυτοδυναμία στις βουλευτικές εκλογές εκείνο του μήνα.

Στο σχήμα εκείνο συμμετείχαν μεταξύ άλλων, ο Τζανής Τζανετάκης (υπουργός Αμυνας), ο Αντώνης Σαμαράς (Εξωτερικών), ο Γιώργος Γεννηματάς (Εθνικής Οικονομίας), ο Γιώργος Σουφλιάς (Οικονομικών), ο Θεόδωρος Κατριβάνος (Εσωτερικών).

Η κυβέρνηση εκείνη «άντεξε» μέχρι τις 13 Φεβρουαρίου 1990, οπότε προκηρύχθηκαν εκλογές, από τις οποίες αναδείχθηκε αυτοδύναμη η ΝΔ του Κ.Μητσοτάκη.

Είχε προηγηθεί, τον Ιούνιο του 1989, η κυβέρνηση συνεργασίας ΝΔ-ΣΥΝ υπό τον Τζαννή Τζανετάκη, η οποία είχε ως βασική αποστολή την παραπομπή του πρώην πρωθυπουργού Ανδρέα Παπανδρέου και υπουργών των κυβερνήσεών του για το σκάνδαλο Κοσκωτά.

Στην εκλογική αναμέτρηση που είχε μόλις λάβει χώρα, η ΝΔ είχε μεν αναδειχθεί πρώτο κόμμα, ωστόσο, λόγω του εκλογικού συστήματος δεν είχε καταφέρει να συγκεντρώσει την αυτοδυναμία.

Στην κυβέρνηση εκείνη είχαν αναλάβει υπουργεία ο Φώτης Κουβέλης (υπουργός Δικαιοσύνης) και Νίκος Κωνσταντόπουλος (Εσωτερικών).

Ο όρος «οικουμενική κυβέρνηση» χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά τον Μάιο του 1877, όταν ο Κωνσταντίνος Κανάρης σχημάτισε κυβέρνηση με την ενίσχυση των τότε πολιτικών αρχηγών της εποχής: Τρικούπη, Δηλιγιάννη, Ζαΐμη, Κουμουνδούρου.

Στόχος εκείνης της κυβέρνησης ήταν να προετοιμάσει τη χώρα εν όψει του ρωσοτουρκικού πολέμου. Ο Κανάρης πέθανε το Σεπτέμβριο του ίδιου χρόνου.

Μία ακόμα οικουμενική κυβέρνηση συγκροτήθηκε υπό τον Αλέξανδρο Ζαΐμη, το 1926. Αρχικά συμμετείχαν τα μεγαλύτερα κόμματα εκείνης της εποχής (Φιλελεύθεροι, Λαϊκό, Ελευθερόφρονοι, Δημοκρατική Ένωση).

Μερικά από τα μέλη της κυβέρνησης: ο Ανδρέας Μιχαλακόπουλος ήταν υπουργός Εξωτερικών, ο Παναγής Τσαλδάρης Εσωτερικών, ο Ιωάννης Μεταξάς υπουργός Συγκοινωνιών και ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου υπουργός Γεωργίας.

Κυβέρνηση εθνικής ενότητας σχημάτισε και ο Γεώργιος Παπανδρέου το 1944. Είχε φτάσει το Κάιρο για το σχηματισμό αυτής της κυβέρνησης, η οποία αντικατέστησε τον Σοφοκλή Βενιζέλο.

Τέλος, κυβέρνηση εθνικής ενότητας είχε σχηματίσει και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κατά την επιστροφή του στην Ελλάδα, τον Ιούλιο του 1974.

Είχε προηγηθεί η κατάρρευση της Χούντας του Ιωαννίδη μετά το πραξικόπημα στην Κύπρο και την εισβολή του Αττίλα.

Στην κυβέρνηση εκείνη, η οποία είχε ορκιστεί από τον στρατηγό Φαίδωνα Γκιζίκη, και συμμετείχαν στελέχη των προδικτατορικών κομμάτων, όπως η Ένωση Κέντρου και η ΕΡΕ.

Μεταξύ των μελών της ο Γεώργιος Μαύρος (Ένωση Κέντρου), ο Ευάγγελος Αβέρωφ, ο Γεώργιος Ράλλης, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, ο Αθανάσιος Κανελλόπουλος, ο Γιάγκος Πεσματζόγλου και ο Γεώργιος-Αλέξανδρος Μαγκάκης.

Η κυβέρνηση εκείνη διήρκεσε μέχρι το Νοέμβριο του 1974, οπότε τις εκλογές κέρδισε η ΝΔ του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Newsroom ΔΟΛ

Ετοίμασε τρεις φακέλλους ... έγραφε

Ο αποχωρών Γενικός Διευθυντής μιας εταιρίας συναντά για τελευταία φορά τον νεαρό αντικαταστάτη του και του δίνει τρεις φακέλους:

- Πριν φύγει εκείνος τον οποίο διαδέχτηκα, έκανε το ίδιο και για μένα. Έτσι θα συνεχίσω την παράδοση και σε σένα, του είπε.

- Στο πρώτο σημάδι δυσκολίας, άνοιξε τον πρώτο φάκελο. Στην επόμενη δυσκολία, άνοιξε τον δεύτερο. Αν συνεχιστούν, άνοιξε τον τρίτο. Καλή τύχη!

Ο νέος διευθυντής γύρισε στο γραφείο του, άνοιξε ένα συρτάρι και έριξε τους φακέλους μέσα.

Έξι μήνες αργότερα, τα έξοδα ανέβηκαν και τα κέρδη έπεσαν κατακόρυφα. Σοκαρισμένος ο νεαρός, ανοίγει τον πρώτο φάκελο και διαβάζει:

- Ρίξε όλο το φταίξιμο σε μένα.

Την επόμενη μέρα, συγκαλεί Γενική Συνέλευση και κάνει ακριβώς αυτό. Με λίγη προσπάθεια, η κρίση ξεπεράστηκε.

Μετά από λίγο καιρό, οι πωλήσεις πέφτουν δραματικά. Ο απελπισμένος διευθυντής, ανοίγει τον δεύτερο φάκελο:

- Αναδιοργανώσου! έλεγε.

Η επόμενη μέρα, φέρνει την δεύτερη Γενική Συνέλευση και η αναδιοργάνωση απέδωσε καρπούς. Η κρίση ξεπεράστηκε.

Έναν χρόνο αργότερα, όλα πήγαν κατά διαόλου. Οι πωλήσεις στο πάτωμα. Τα έξοδα στο ταβάνι. Και δεν έφταναν όλα αυτά, όλοι κατηγορούσαν τον νέο διευθυντή. Βιαστικός ο νεαρός τρέχει στο γραφείο του, κλείνει πίσω του την πόρτα, βυθίζεται στην καρέκλα του, ανοίγει το συρτάρι, βγάζει τον τρίτο φάκελο και τον ανοίγει:

- Ετοίμασε τρεις φακέλους....έγραφε.

Γιατί κλαις Πρόεδρε;

Γιατί κλαις, Πρόεδρε; της Νίνας Γεωργιάδου

Αρθρογράφος: ΝΙΝΑ ΓΕΩΡΓΙΑΔΟΥ

ΓΙΑΤΙ ΚΛΑΙΣ, ΠΡΟΕΔΡΕ;

Τ’ αληθινά δάκρυα απεχθάνονται το φως της δημοσιότητας.

ΜΠ. ΜΠΡΕΧΤ

28 Οκτώβρη 2011

Είδα το παιδί στο αναπηρικό καρότσι να ορθώνεται.

Είδα το φάσκελο του έφηβου στους κομισάριους.

Είδα τους νέους ν’ αποστρέφουν το βλέμμα απ’ την εξέδρα του καίσαρα.

Είδα το πένθος στα άσπρα πουκάμισα.

Είδα τη σημαία να ατενίζει το λαό.

Είδα στις μπάντες με μαύρες κορδέλες

Είδα την απόγνωση να γίνεται οργή,

την οργή να παίρνει στόμα,

το στόμα να καταριέται και ν’ απαιτεί.

ΕΠΕΛΑΣΗ, ΠΑΡΕΛΑΣΗ, ΠΡΟΕΛΑΣΗ.

Στην τελετή παράδοσης της προεδρίας το 2005, η αποχωρούσα πρόεδρος, κ. Ψαρούδα Μπενάκη, τονίζει: «τα εθνικά σύνορα και ένα μέρος της εθνικής κυριαρχίας θα περιοριστούν», «Τα δικαιώματα του ανθρώπου και του πολίτη θα υποστούν μεταβολές, καθώς θα μπορούν να προστατεύονται αλλά και να παραβιάζονται, από αρχές και εξουσίες πέραν των γνωστών και καθιερωμένων», «Η δημοκρατία θα συναντήσει προκλήσεις και θα δοκιμαστεί από ενδεχόμενες νέες μορφές διακυβέρνησης».

Έκτοτε η κ. Μπενάκη εξαφανίστηκε από το πολιτικό προσκήνιο, ενώ τη δήλωσή της δεν καταδέχτηκε να σχολιάσει κανένας εμβριθής αναλυτής, κανένας ειδικός παραθυρολάγνος.

Σ’ αυτή την απίστευτη δήλωση, θα μπορούσατε τουλάχιστον να πείτε πως, όσον αφορά την προεδρία της δημοκρατίας, θα αποκρούσετε τέτοια μαύρα ενδεχόμενα και θα προστατέψετε την εθνική κυριαρχία και τα δικαιώματα των ανθρώπων. .

Εσείς τότε, κύριε πρόεδρε, απαντήσατε μ’ ένα ασυνάρτητο «ευχαριστώ».

Η «λαϊκή κυριαρχία», που αναφέρεται στον πρόλογο του συντάγματος και που με τόσο ωραία λογάκια διατυμπανίστηκε από το μεγάλο παραμυθά στο «συμβόλαιο με το λαό», συρρικνώθηκε στην υπογραφή του νεογιάπη υπουργού οικονομικών και παραοικονομίας.

Από τις 6 Μάη 2010 και στο εξής, ο εκάστοτε αυτός αποφασίζει την ανανέωση των συνθηκών παράδοσης της χώρας, καταδεχόμενος ενίοτε να σας ενημερώνει. Οι πολλοί των ‘έγκριτων’ συνταγματολόγων και οι συνυπεύθυνοι συνυπουργοί κατάπιανε αμάσητη την πιο κατάφωρη παραβίαση του.

Η χώρα παραδόθηκε στο στόμα του λύκου. Άρχισε η μεγάλη νύχτα για το λαό.

Εσείς τότε εκκωφαντικά, και οπωσδήποτε χωρίς να δακρύσετε, σιωπήσατε, κύριε πρόεδρε.

Και όσο έβλεπαν με πόση άνεση συνυπογράφετε, αποφάσισαν να μην μπαίνουν καν στον κόπο. Ούτε εκείνοι, ούτε εσείς.

Μνημόνιο και δανειακή σύμβαση, οι δυο μαύρες νεκρολογίες. δεν φέρνουν καν τη δική σας υπογραφή. Όχι γιατί την αρνηθήκατε, όπως θα ‘πρεπε ως εγγυητής του Συντάγματος, αλλά γιατί σας θεώρησαν - τόσο απαξιωτικά για σας, τόσο καταστροφικά για τη χώρα - δεδομένο.

Κι όμως δε δακρύσατε.

Όταν ο υπογραμμένος από εσάς νόμος περί συλλογικών διαπραγματεύσεων και το άρθρο 22 του Συντάγματος περί προστασίας της εργασίας, «ηθικής και υλικής εξύψωσης του εργαζόμενου» και άλλα τέτοια μπλα-μπλα, έγιναν κουρέλι από ένα μνημόνιο ενταφιασμού της στοιχειώδους εργασιακής αξιοπρέπειας, αποδεχτήκατε το κουρέλιασμα. Μόνο που δεν κουρελιαζόντουσαν λέξεις και κατ’ επίφαση διακηρύξεις , αλλά οι ζωές χιλιάδων ανθρώπων.

Εσείς τότε, επιλέξατε το ρόλο του μητροπολίτη των ευχελαίων και, χωρίς να δακρύσετε, παραμείνατε στη θαλπωρή της σιωπής.

Και όσο έβλεπαν με πόση άνεση συνυπογράφετε, σας έφερναν για επικύρωση τον ένα θάνατο, μετά τον άλλο.

Και να και ο Καλλικράτης, που έρχεται κομίζοντας την αποδόμηση της χώρας.

Ένας νόμος που η ψυχή του συνοψίζεται στο τρίπτυχο: ομοσπονδιοποίηση, συγκεντρωτισμός, ιδιωτικοποίηση.

- Υπογράψτε, κύριε πρόεδρε.

- Τι είναι αυτό;

- Ο νόμος νούμερο 3852/10.

- Και σε τι αφορά;

- Στο «νοικοκύρεμα, τη μεταρρύθμιση, τον εκσυγχρονισμό».

Τόσο ανυποψίαστος πια στο βιασμό των εννοιών;

Στο νούμερο 3852/10, υπογράψατε τη συγχώνευση σχολείων, το κλείσιμο νοσοκομείων, την εγκατάλειψη του ορεινού χωριού, την προαναγγελία των «ελεύθερων ζωνών».

Εσείς τότε ζητήσατε καινούρια πένα για να βάλετε αδάκρυτα την ευδιάκριτη επικύρωση.

Όταν ο ευτραφής εγγονός του Πάγκαλου προανήγγειλε την αντισυνταγματική κατάργηση της μονιμότητας, ο καθηγητής του συνταγματικού Δικαίου, κ. Αντώνης Μανιτάκης, δήλωσε: «Δεν τολμώ να φανταστώ ότι θα υπάρξει ελληνική κυβέρνηση που θα το επιχειρήσει. Το θεωρώ ούτως ή άλλως απάνθρωπο: και μόνη η σκέψη του με ξεπερνά ως νομικό, ως συνταγματολόγο, ως δημοκρατικό πολίτη».

Αυτή θα έπρεπε να είναι δική σας δήλωση.

Δεν έγινε ποτέ.

Αντίθετα, όταν προχθές σας έφεραν το νόμο «περί νέου ενιαίου μισθολογίου», ρωτήσατε τι πάει να πει «έφεδρος». Οι επιμελητές των λογοτεχνικών αυτών κειμένων σας εξήγησαν: «τους απονέμουμε αξιώματα, κύριε πρόεδρε».

Εσείς τότε αμολήσατε, χωρίς να δακρύσετε, άλλη μια φαρδιά-πλατιά υπογραφή.

Και να μια καταιγίδα νόμων και υπονόμων για κατώτατους μισθούς, ημερήσιες συμβάσεις, χαράτσια και δεκάτες, επιβολή τέλους ακινήτου σε ανθρώπους με αναπηρία 75% και σε άνεργους, προκαταβολικές απαλλαγές των υπουργών από κακουργήματα ενάντια στη χώρα.

Κοντέψατε να πάθετε τενοντίτιδα απ’ τις πολλές υπογραφές κι όμως δε διστάσατε να επικυρώνετε, χωρίς να δακρύζετε, κύριε πρόεδρε.

Κι όταν ξεμπέρδεψαν με τα βραχυπρόθεσμα, σας έφεραν προς υπογραφή τα ‘μεσοπρόθεσμα’. Το κατοχικό φιρμάνι που επισείει την εσχάτη προδοσία, με μπιτ παρά ξεπούλημα όλου του πλούτου αυτού του κατασπατηλημένου λαού, με υποχρέωσή του, λέει, να συντηρεί τα πουλημένα και να εγγυάται και δάνεια για τους αγοραστές.

Ούτε και τότε δακρύσατε και επιπλέον συνυπογράψατε.

Από την ώρα που διαβάσαμε για τον πρώτο απελπισμένο που αυτοκτόνησε γιατί δεν άντεξε την απόλυση, την ανεργία, την εξαθλίωση, το άδειο βλέμμα του παιδιού του μέχρι σήμερα, μεσολάβησαν δεκάδες αυτόχειρες. Τι θλιβερή πρωτιά η χώρα του ήλιου, του απέραντου γαλάζιου, του τουριστικού μύθου να είναι σήμερα πρώτη σε αυτοκτονίες σε όλη την Ευρώπη.

Ούτε όμως και γι αυτό δε δακρύσατε ποτέ, κύριε πρόεδρε.

Και όταν τα χημικά και τα δακρυγόνα πνίγουν την Αθήνα και τρέχουν ποτάμια τα δάκρυα αυτών που επιμένουν να μην αυτοκτονούν και να διεκδικούν το δικαίωμα τους στη ζωή, και το χαμένο γέλιο των παιδιών τους,

τι σόι μόνωση έχει το προεδρικό μέγαρο, ώστε να μην τρέχει ένα δικό σας δάκρυ, κύριε πρόεδρε;

Είχατε τρεις επιλογές: τη συνενοχή, την άρνηση να επικυρώσετε όλη αυτή την αντισυνταγματική, δηλητηριώδη νομοκαταιγίδα και – αν σας ήταν δύσκολο να προκαλέσετε πολιτειακό ζήτημα – την ηρωική έξοδο, με μια αξιοπρεπή παραίτηση.

Ας αφήνατε κάποιον, που δεν πολέμησε τους Ναζί, να υπογράφει τον ένα θάνατο μετά τον άλλο. Κάνατε τις επιλογές σας.

Δεν θέλω να λαϊκίζω, κύριε πρόεδρε, όμως όταν χτες αναφερθήκατε στη συμμετοχή σας στο αντιναζιστικό αγώνα, σκεφθήκατε πόσες χιλιάδες, από τους τότε συναγωνιστές σας, έφαγε η εξορία, ο ταγματασφαλίτης, τα βασανιστήρια; Πόσοι έμειναν ανώνυμοι, θαμμένοι για πάντα στον ομαδικό τάφο του Άγνωστου στρατιώτη; Πόσοι από αυτά τα «τιμημένα γηρατειά» πρέπει σήμερα να επιλέξουν ανάμεσα στο φαΐ και το φάρμακο γιατί η σύνταξή τους δε φτάνει; Ότι για τους ανθρώπους αυτούς που δούλεψαν σκληρά, η δική σας ετήσια αμοιβή των 447.000 ευρώ αγγίζει τα νούμερα των συμπαντικών μετρήσεων;

Σκεφθείτε μόνο ότι για το συνταξιούχο των 500 ευρώ – που με τη δική σας πάλι υπογραφή ξεπερνά το αφορολόγητο των 5000 – η ετήσια αμοιβή σας αντιστοιχεί σε 75 χρόνια πεντακοσάρικου.

Αν δακρύζατε για όλα αυτά ή γιατί ανθρώπινα αισθανθήκατε πολύ τυχερός, κατανοητό, κύριε πρόεδρε. Θυμηθείτε μόνο από την αστείρευτη λαϊκή θυμοσοφία πως «τα στερνά τιμούν τα πρώτα».

Αν κλαίγατε γιατί είδατε κι εσείς το παιδί στο αναπηρικό καρότσι να αποστρέφει το κεφάλι και τον έφηβο να φασκελώνει τους κομισάριους της εξέδρας που τους χαντακώνουν τη ζωή, θα ήταν τιμή σας.

Και τέλος – γιατί η πολλή κλαυσιλογία καταντάει αηδία – μην ντρέπεστε για μας, κύριε πρόεδρε. Κρατείστε τη ντροπή και μοιραστείτε την μ’ αυτούς που επισκέπτονται το προεδρικό μέγαρο για μια καινούργια υπογραφή που αφορά στο ξεπούλημα της χώρας και την ερήμωση του λαού.

Δε ζητήσαμε από τους πατεράδες και παππούδες μας να πολεμήσουν το Δ’ Ράιχ και τους σημερινούς δωσίλογους γιατί αυτό αντιστοιχεί σε μας. Δεν τους ζητάμε όμως να παίξουν και το ρόλο του Αβραάμ.

Δεν είμαστε πρόβατα και δεν θα πάμε ποτέ εκούσια στο σφαγείο.

Και, κύριε πρόεδρε, θυμηθείτε πως όποιος μετράει πρόβατα, στη γλώσσα του Αισχύλου, θα ‘χει τον ύπνο του Αγαμέμνονα.

Νίνα Γεωργιάδου

Κάλυμνος, 29-10-11

Ο Σταύρος Ξαρχάκος στην "Καθημερινή" (Κόκκινα Φανάρια 1963)

Το 1963 ο Βασίλης Γεωργιάδης σκηνοθέτησε για τον κινηματογράφο τα «Κόκκινα φανάρια», έργο του Αλέκου Γαλανού που είχε ανέβει ένα χρόνο πριν στο θέατρο Πορεία. Το σενάριο έγραψε ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και πρωταγωνιστούσαν η Τζένη Καρέζη, ο Γιώργος Φούντας, η Μαίρη Χρονοπούλου, ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ, ο Μάνος Κατράκης, η Αλεξάνδρα Λαδικού, η Δέσπω Διαμαντίδου, η Κατερίνα Χέλμη, ο Φαίδων Γεωργίτσης, η Ελένη Ανουσάκη, ο Νότης Περγιάλης κ.α.

Στο δίσκο που κυκλοφόρησε την ίδια χρονιά, περιέχονται τέσσερα τραγούδια με τις φωνές του Γρηγόρη Μπιθικώτση, της Τζένης Καρέζη και της Κατερίνας Χέλμη, καθώς και δέκα ορχηστρικά θέματα του συνθέτη. Τους στίχους έγραψε ο Λευτέρης Παπαδόπουλος (στο θεατρικό ανέβασμα τους στίχους είχε γράψει ο Αλέκος Γαλανός)

Από αυτό το άλμπουμ ο Γρηγόρης Μπιθικώτσης «προικίστηκε» με δύο σπουδαία τραγούδια, την «άπονη ζωή» και τη «φτωχολογιά»

Μπουζούκι έπαιξε ο Γιώργος Ζαμπέτας – ήχος αναγνωρίσιμος, καθαρός και κρυστάλλινος.

Ο Σταύρος Ξαρχάκος, με τις μουσικές και τα τραγούδια που έγραψε για τα «Κόκκινα φανάρια» και ένα αργότερα για τη «Λόλα» του Ντίνου Δημόπουλου, θεμελίωσε - ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1960- την παρουσία του ως ένας σπουδαίος λαϊκός συνθέτης, με δυνατό ένστικτο στην κινηματογραφική μουσική.

Δεν παρακολουθεί απλώς, συμμετέχει σε όλες τις κορυφώσεις του δράματος, τα τραγούδια του «διαβάζουν» το σενάριο σε ένα δεύτερο επίπεδο, αποκαλύπτοντας αθέατες πλευρές του.

Η «Καθημερινή» προσφέρει στους αναγνώστες της την πρώτη έκδοση του δίσκου, ενώ χρόνια αργότερα κυκλοφόρησε άλλη μία έκδοση, που περιείχε και τέσσερα κομμάτια από το θεατρικό ανέβασμα (δύο τραγούδια με την Πόλυ Πάνου και δύο ορχηστρικά), καθώς επίσης και τη μουσική και τα τραγούδια του Σταύρου Ξαρχάκου για την ταινία «Λόλα».

ΠΗΓΗ: Περιοδικό «Κ» της Καθημερινής (2 Οκτ. 2011)

Το ασπράδι του αυγού, θαυματουργή αλοιφή για εγκαύματα.

Καψίματα

Ένας νεαρός ψεκάζοντας το γρασίδι του με φυτοφάρμακα θέλησε να ελέγξει τη στάθμη του βαρελιού για να δεί πόσο υπάρχει ακόμη. Άνοιξε το καπάκι και άναψε τον αναπτήρα του, αμέσως τον τυλίξανε οι φλόγες απο τις αναθυμιάσεις του φυτοφάρμακου. Πήδηξε απο την καρότσα του φορτηγού του ουρλιάζοντας.

Μια γειτόνισά του ακούγοντας τις φωνές και βλέποντας το περιστατικό έτρεξε απο το σπίτι της με μια ντουζίνα αυγά φωνάζοντας "φέρτε μου αυγά!"

Τα έσπασε, διαχωρίζοντας το ασπράδι απο τον κρόκο. Κατόπιν τα άπλωσε τα ασπράδια στο πρόσωπο του άτυχου νέου.

Όταν το ασθενοφόρο κατέφθασε και οι νοσοκόμοι είδαν τον ασθενή ρώτησαν ποιός το έκανε αυτό. Όλοι δείξανε την γειτόνισα που ειχε αναλάβει πρωτοβουλία.

Την συγχαρήκανε και της είπανε "του σώσατε το πρόσωπο". Προς το τέλος του καλοκαιριού ο νεαρός επισκέφτηκε την γειτόνισά του με ένα μπουκέτο λουλούδια.

Το προσωπό του ήταν σαν μικρού παιδιού.

Θαυματουργή επίδραση στα καψίματα. Θυμηθείτε αυτή την θεραπεία για καψίματα η οποία διδάσκεται στους νέους πυροσβέστες.

Πρώτα πρώτα ψεκάστε κρύο νερο στην καμένη περιοχή μέχρι η θερμότητα να μειωθεί και το κάψιμο ιστού να σταματήσει. Κατόπιν, απλώστε ασπράδια στην καμένη περιοχή.

Μια γυναίκα έκαψε ένα μεγάλο μέρος του χεριού της με βραστό νερο. Παρόλο τον πόνο έβαλε το χέρι της κάτω απο κρύο νερό, χώρισε δύο ασπράδια, τα ανακάτεψε ελαφρά και βούτηξε το χέρι της στο μίγμα. Τα ασπράδια στεγνώσανε στο χέρι της και σχηματίσανε μια προστατευτική κρούστα.

Αργότερα έμαθε ότι τα ασπράδια περιέχουν φυσικό κολαγόνο και συνέχισε να εναποθέτει χτυπημένο ασπράδι στην περιοχή. Μέχρι το απόγευμα δεν ένοιωθε πόνο και την επόμενη μέρα με δυσκολία μπορούσες να δείς σημάδι καθώς το δέρμα αποκτούσε το κανονικό του χρώμα.

Η καμένη περιοχή είχε τελείως αναγεννηθεί χάρη στο κολαγόνο των ασπραδιών, ένα πλακούντα πλήρη σε βιταμίνες.

Αυτή η πληροφορία μπορεί να είναι πολύ χρήσιμη στον καθένα μας!

Ξαναμαζουμέστι από Σιπτέμβρ, πρώτα ου Θεός

Αγόρι μ' φύγε για διακουπές, και ξαναμαζουμέστι από Σιπτέβρ πρώτα ου Θεός

ΠΗΓΗ: Blogspot Σίβυλλα

Ροβόλα τα ροβόλα τα, τα γίδια και τα πρόβατα

Και άλλο τραγούδι απαγορεύεται να χρησιμοποιεί το ΠαΣοΚ, έτσι που πάει θα καταλήξει στο ... Μεσ του Σεπτέμβρη τη γιορτή ...

Αλλο ένα τραγούδι-ύμνος

Απαγορευμένο για το ΠΑΣΟΚ και το «Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες» του Ηλ.Ανδριόπουλου

Αθήνα
Ένα ακόμη τραγούδι που συνδέθηκε με την ιστορική του πορεία δεν θα μπορεί πλέον να χρησιμοποιεί το ΠΑΣΟΚ στις κομματικές του εκδηλώσεις. Ο συνθέτης Ηλίας Ανδριόπουλος με δήλωσή του απαγορεύει στο ΠΑΣΟΚ τη χρήση του τραγουδιού του «Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες».
Όπως τονίζει ο κ. Ανδριόπουλος, «ποτέ ένα καλό τραγούδι , αλλά και κάθε αληθινή τέχνη, δεν εξύμνησε στην ιστορία της ανθρωπότητας, τον τύραννο, τον δήμιο ή τον προδότη».

Αναλυτικά η δήλωση του συνθέτη έχει ως εξής:
«Υπάρχουν τραγούδια που καθαγιάζει με τον χρόνο η αγάπη του λαού μας, και τα φυλάσσει σαν ακριβό φυλαχτό μες στην ψυχή του.
»Ποτέ ένα καλό τραγούδι, αλλά και κάθε αληθινή τέχνη, δεν εξύμνησε στην ιστορία της ανθρωπότητας, τον τύραννο, τον δήμιο ή τον προδότη.
Αντίθετα στάθηκε πάντα δίπλα στους αδύναμους και ταπεινούς , στους μάρτυρες των στρατοπέδων και στους ευγενικούς αγώνες των νέων ανθρώπων.
»Έχοντας υπ' όψιν μου αυτά, και ιδιαίτερα μετά τα πρόσφατα θλιβερά γεγονότα, δεν επιτρέπω από εδώ και στο εξής στο σημερινό ΠΑΣΟΚ, να χρησιμοποιεί το τραγούδι μου 'Θα σε ξανάβρω στους μπαξέδες', στίχοι Μ.Ελευθερίου, που γράφτηκε για άλλους λόγους και συγκεκριμένα, για να εξυμνήσει την πιο ανιδιοτελή, την πιο τίμια και αγωνιστική μορφή του Ελληνισμού και του '21, τον Μακρυγιάννη».

Πρόσφατα, η κόρη του αείμνηστου συνθέτη Μάνου Λοΐζου, κ. Μυρσίνη Λοΐζου, είχε στείλει ανοιχτή επιστολή προς τον πρωθυπουργό Γ.Παπανδρέου και την κυβέρνηση, με την οποία δήλωνε ότι απαγορεύει στο εξής να ακούγεται το τραγούδι-ύμνος για το ΠΑΣΟΚ «Καλημέρα Ήλιε».

Επίβλεψον εξ ουρανού και ίδε, και επίσκεψαι την άμπελον ταύτην

... το σύνταγμα κρατούν χωροφυλάκοι, μεσ στο παλάτι οι παλατιανοί ...

Watch live streaming video from stopcarteltvgr at livestream.com

Το ΠαΣοΚ χωρίς τον ύμνο του, το καλημέρα ήλιε

Επιστολή-κόλαφος

Τέλος το «Καλημέρα Ήλιε» από τις εκδηλώσεις του ΠΑΣΟΚ με απόφαση της Μυρσίνης Λοΐζου

Ανοιχτή επιστολή προς τον πρωθυπουργό Γ.Παπανδρέου και την κυβέρνηση έστειλε η κόρη του αείμνηστου συνθέτη Μάνου Λοΐζου, κ. Μυρσίνη Λοΐζου, με την οποία δηλώνει ότι απαγορεύει στο εξής να ακούγεται το τραγούδι-ύμνος για το ΠΑΣΟΚ «Καλημέρα Ήλιε».

«Δεν έχετε καταλάβει τίποτα από τους αγώνες του λαού και των εργαζομένων» γράφει μεταξύ άλλων η κ. Λοΐζου, υπογραμμίζοντας:

«Το τραγούδι αυτό καλημερίζει τον Ήλιο, την ελπίδα, την αλληλεγγύη, και την προσμονή ενός ολόκληρου λαού, για δημοκρατία και ελευθερία. Εσείς όμως, είστε υπεύθυνοι για την πιο βαθιά, πνευματική, αξιακή, ηθική, και πολιτισμική καταχνιά που θα μπορούσε να έχει ποτέ αυτός ο τόπος. Ως εκ τούτου, σας απαγορεύω ρητά και κατηγορηματικά, να χρησιμοποιείτε έργο ή μέρος του έργου του Μάνου Λοΐζου, σε οποιαδήποτε κομματική σας εκδήλωση ή δραστηριότητα».

Ολόκληρη η επιστολή έχει ως εξής:

«Ανοιχτή επιστολή στον πρωθυπουργό, και την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ

» Κυρίες και κύριοι της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ. Γνωρίζω εκ των προτέρων, ότι αυτή η κίνησή μου είναι συμβολική, εν τούτοις η συνείδησή μου, και η αξιοπρέπειά μου ως ενεργού πολίτη μου επιβάλλει να σας γνωστοποιήσω τα εξής: Ο πατέρας μου Μάνος Λοΐζος αγωνίστηκε με τον δικό του τρόπο, για αξίες όπως η Ελευθερία, η Δημοκρατία, και η Κοινωνική Δικαιοσύνη. Προσπάθησε να υπηρετήσει μέσω της τέχνης του, τα οράματα και τις αξίες ενός καταπιεζόμενου λαού, ο οποίος με πολύ κόπο, αίμα και δάκρυα αγωνίστηκε για την Δημοκρατία, την οποία τόσο βάναυσα του την στερούσαν. Αφού αυτός ο λαός κατοχύρωσε με πολλούς αγώνες τα στοιχειώδη δημοκρατικά δικαιώματα τα οποία στην Ευρώπη είχαν κατακτηθεί χρόνια πριν, έρχεστε σήμερα και όπου δικαιώματα βάζετε ευκαιρίες.

» Τα δικαιώματα στην εργασία, την υγεία, την παιδεία, την ποιότητα ζωής, τον πολιτισμό, τα έχετε κάνει ένα απέραντο fast track έξυπνων επενδύσεων, ξεπουλώντας όχι μόνο τον δημόσιο πλούτο αυτή της χώρας, αλλά και την ίδια την ανθρώπινη ύπαρξη.

» Τόσα χρόνια σας ακούω να χρησιμοποιείτε το 'Καλημέρα Ήλιε' στις κομματικές σας συγκεντρώσεις. Παλιότερα, απλά με ενοχλούσε αισθητικά καθώς και με πλήγωνε, εξαιτίας αφενός της υποκρισίας σας, -διότι οι δικές σας αξίες επέβαλαν και έναν βαθιά εξουσιαστικό τρόπο ζωής, και δημιούργησαν σκλάβους αντί για ελεύθερους ανθρώπους, και ενεργούς πολίτες- και αφετέρου διότι οι δικές σας αξίες δεν έχουν καμία μα καμία σχέση με αυτό που προσπαθεί να πει το συγκεκριμένο τραγούδι. Τώρα όμως πλέον εξοργίζομαι, γιατί δείχνει ότι δεν έχετε καταλάβει τίποτα από τους αγώνες του λαού και των εργαζομένων, πράγματα τα οποία ενέπνευσαν τον πατέρα μου, και του έδωσαν και μια αντίστοιχη στάση ζωής στην καθημερινότητά του ως πολίτη, και στις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του.

» Το τραγούδι αυτό καλημερίζει τον Ήλιο, την ελπίδα, την αλληλεγγύη, και την προσμονή ενός ολόκληρου λαού, για δημοκρατία και ελευθερία. Εσείς όμως, είστε υπεύθυνοι για την πιο βαθιά, πνευματική, αξιακή, ηθική, και πολιτισμική καταχνιά που θα μπορούσε να έχει ποτέ αυτός ο τόπος. Ως εκ τούτου, σας απαγορεύω ρητά και κατηγορηματικά, να χρησιμοποιείτε έργο ή μέρος του έργου του Μάνου Λοΐζου, σε οποιαδήποτε κομματική σας εκδήλωση ή δραστηριότητα. Βέβαια ίσως να απαντήσετε ότι το έργο του Μάνου Λοΐζου ανήκει στον λαό. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο όμως και η συγκεκριμένη πράξη εκ μέρους μου. Επειδή όπως αποδείχτηκε δεν είστε, και ούτε ήσασταν ποτέ μέρος αυτού του λαού, και δεν έχετε πλέον κανένα δικαίωμα και καμία νομιμοποίηση να συνεχίζετε να τον εξαπατάτε.

» Ο Ήλιος άλλωστε, είναι δικός μας, και όχι δικός σας. Δεν μπορεί κανείς να μας τον πάρει. Και δεν θα μας τον πάρει».

Μυρσίνη Λοΐζου

... εμείς θα βρούμε κάποτε μια ξέρα, ένα νησί ερημικό ...

Λαέ μη σφίξεις άλλο το ζωνάρι

Παραιτήθηκε και από πρόεδρος της σοσιαλιστικής διεθνούς;;;

Η Ελληνική Δημοκρατία απέκτησε "Κάτω Βουλή"

Η Ελληνική Δημοκρατία απέκτησε «Κάτω Βουλή», του Πέτρου Παπακωνσταντίνου

Τα εν εξελίξει «Ιουνιανά» συνιστούν τη βαθύτερη κρίση που γνώρισε ο τόπος από το 1974. Οσο κι αν το δημοσιογραφικό ενδιαφέρον μονοπωλεί, αυτή τη στιγμή, η κυβερνητική αστάθεια, ο «ελέφαντας στο σαλόνι μας», όπως λένε οι Αγγλοσάξονες -η μεγάλη, ενοχλητική αλήθεια για την οποία οι περισσότεροι προτιμούν να σιωπούν- βρίσκεται αλλού: στη χειμαρρώδη εισβολή του λαϊκού παράγοντα στην πολιτική ζωή.

Ολες οι κυβερνήσεις των τελευταίων 37 χρόνων έπεσαν ομαλά, κατόπιν εκλογών. Ακόμη και η χούντα κατέρρευσε όχι ύστερα από τη λαϊκή εξέγερση του Πολυτεχνείου, αλλά υπό το βάρος της εθνικής τραγωδίας στην Κύπρο. Για πρώτη φορά, ο πρωθυπουργός μιας κυβέρνησης που διαθέτει τη δεδηλωμένη αισθάνεται αδύναμος να κυβερνήσει και προσφέρεται να παραιτηθεί υπό την πίεση του «δρόμου». Η προχθεσινή γενική απεργία και τα συλλαλητήρια που την συνόδευσαν πήραν χαρακτηριστικά εξέγερσης της «βαθιάς Ελλάδας».

Αποτελεί επίτευγμα του κ. Γ. Παπανδρέου ότι κατάφερε να ενώσει εναντίον της κυβέρνησής του σχεδόν τους πάντες: αριστερούς και δεξιούς, μισθωτούς και επαγγελματίες, συνδικαλισμένους του δημοσίου τομέα και ανασφαλείς εργαζομένους του ιδιωτικού, ή ακόμη και το… ΠΑΜΕ με τους «Αγανακτισμένους»! Ολες οι προσπάθειες να κατατεμαχισθεί το κοινωνικό σώμα και να στραφεί η μία επαγγελματική κατηγορία εναντίον της άλλης, ξαφνικά κατέληξαν στο ακριβώς αντίθετο: να ενώσουν σε ένα πολύ ισχυρό, αντιμνημονιακό μέτωπο την πλειονότητα του πληθυσμού.

Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η Ελληνική Δημοκρατία απέκτησε μια άτυπη «Κάτω Βουλή» των δρόμων και των πλατειών, η οποία δεν ξέρει ακόμη τι θέλει, ξέρει όμως πολύ καλά τι δεν θέλει: Δεν θέλει τα Μνημόνια Ι και ΙΙ, την κοινωνική καταστροφή και το υφιστάμενο πολιτικό σύστημα. Μια «Κάτω Βουλή», η οποία δεν μπορεί να επιβάλει πολιτική κατεύθυνση, τείνει όμως να ασκεί ντε φάκτο «βέτο» επί θεμελιωδών κυβερνητικών αποφάσεων· και παρότι δεν θέλει, ούτε μπορεί, να λύσει το πρόβλημα διακυβέρνησης, ενδέχεται να συμβάλει καταλυτικά στην αναμόρφωση του πολιτικού συστήματος. Πρέπει να είναι κανείς τυφλός για να μη βλέπει την εκθετικά αυξανόμενη ζήτηση για νέους, άφθαρτους ανθρώπους, νέες πολιτικές προτάσεις και νέους πολιτικούς σχηματισμούς, που θα βγάλουν την Ελλάδα από τον φαύλο κύκλο της οικονομικής ομηρίας και της εθνικής ταπείνωσης.

Επί 25 χρόνια, το «τέλος της μεταπολίτευσης» αποτελεί δημοφιλές σλόγκαν δημοσιολογούντων. Αυτή τη φορά, φαίνεται ότι ήρθε η ώρα να το ζήσουμε στ’ αλήθεια. Η σημερινή κρίση εκφράζει ακριβώς τη διάρρηξη του μεταπολιτευτικού «κοινωνικού συμβολαίου», που είχε τη σφραγίδα του Κ. Καραμανλή, ανανεώθηκε από τον Α. Παπανδρέου και έδωσε για πρώτη φορά πολιτική σταθερότητα στην Ελληνική Δημοκρατία. Σε αντίθεση με το ευρωπαϊκό κοινωνικό κράτος, το νεοελληνικό κοινωνικό συμβόλαιο προέβλεπε άνοδο του βιοτικού, ή μάλλον του καταναλωτικού επιπέδου των λαϊκών στρωμάτων, χωρίς αναδιανομή εις βάρος των εχόντων. Για να επιτευχθεί αυτός ο μαγικός τετραγωνισμός του κύκλου επιστρατεύθηκαν ως από μηχανής θεοί οι κοινοτικές επιδοτήσεις, η εύκολη πίστωση, ο εξωτερικός δανεισμός και, πιο πρόσφατα, οι χρηματιστηριακές φούσκες. Ενα «θαύμα», που είχε βέβαια ημερομηνία λήξης, την οποία, ωστόσο, κάθε κυβέρνηση κατάφερνε κουτσά- στραβά να μετατοπίζει πέρα από τον βιολογικό ορίζοντα της τετραετίας της.

Η ανθεκτικότητα αυτού του ιδιόμορφου συμβολαίου αποδείχθηκε από τη μοίρα του πρώτου πολιτικού που αποπειράθηκε στα σοβαρά να το ανατρέψει, του Κ. Μητσοτάκη.

Με έναν Α. Παπανδρέου πολιτικά και βιολογικά εξουθενωμένο και μια Αριστερά διασπασμένη και ζαλισμένη από την κατάρρευση του «υπαρκτού σοσιαλισμού», το νεοφιλελεύθερο πείραμα του Κ. Μητσοτάκη απέτυχε οικτρά, σε σημείο που να στραφούν εναντίον του και εκείνοι που τον στήριξαν. Ο, τι δεν κατάφερε όμως ο Κ. Μητσοτάκης, το κατάφερε ο Γ. Παπανδρέου υπό την απειλή της πτώχευσης. Το μεταπολιτευτικό κοινωνικό συμβόλαιο αποτελεί ήδη σωρό ερειπίων, χωρίς τίποτα ανθεκτικό, όμως, να μπει στη θέση του. Αναπόφευκτη συνέπεια είναι η υπονόμευση όχι μόνο της κυβέρνησης Παπανδρέου, αλλά ολόκληρου του δικομματικού, μεταπολιτευτικού σκηνικού.

Σοβαροί παράγοντες βλέπουν ως έξοδο κινδύνου μια κυβέρνηση δικομματικής στήριξης ΠΑΣΟΚ - Ν. Δ. και ψέγουν τον Αντ. Σαμαρά για την άρνησή του «να ανέβει στο πλοίο». Τα ερωτήματα, όμως, είναι αυτονόητα: Γιατί ο αρχηγός της αντιπολίτευσης θα σπεύσει να ανέβει στο καράβι του αντιπάλου του, τη στιγμή που αυτό βυθίζεται; Τι θα καταφέρει το κυβερνητικό «άθροισμα» ΠΑΣΟΚ - Ν. Δ., εκτός από το να υψώσει στο τετράγωνο τη λαϊκή δυσφορία; Κι αν, μετά την απαξίωση του παπανδρεϊκού ΠΑΣΟΚ, απαξιωθεί και η Ν. Δ. του κ. Σαμαρά από το επόμενο κύμα λαϊκών κινητοποιήσεων, ποια θα είναι τότε η εναλλακτική λύση; Με δεδομένη την αυτοακύρωση του ΛΑΟΣ ως «λαϊκής» δύναμης ύστερα από την υποστήριξη του Μνημονίου, ποιος άλλος εκτός από την Αριστερά θα μείνει στον ρόλο του μόνου θεσμικού συνομιλητή με τον λαϊκό ριζοσπαστισμό;

Ολα δείχνουν ότι το ελληνικό πολιτικό δράμα δεν θα έχει γρήγορο τέλος. Τα λόγια του Αντόνιο Γκράμσι ακούγονται επίκαιρα: «Ο παλιός κόσμος πεθαίνει, ο καινούργιος δεν έχει ακόμη γεννηθεί. Ζούμε στην εποχή των τεράτων» …

Πηγή: Καθημερινή (Πέτρος Παπακωνσταντίνου)

Περιμέναμε παραίτηση, προέκυψε ανασχηματισμός

Δεν συνεμορφώθην προς τας υποδείξεις

Μυρίζει Εκλογές 12 Ιουνίου;

Με αίτημα του πρωθυπουργού

Έκτακτο συμβούλιο πολιτικών αρχηγών συγκάλεσε την Παρασκευή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας

Έκτακτο συμβούλιο πολιτικών αρχηγών συγκάλεσε για την Παρασκευή ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας έπειτα από αίτημα του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου. Κατά πληροφορίες, αυτή την ώρα υπάρχουν διαβουλεύσεις, για να διασφαλιστεί η παρουσία όλων των πολιτικών αρχηγών στο συμβούλιο.

Η σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών έχει προγραμματισθεί για τις 12:30.

Σύμφωνα με τις έως τώρα πληροφορίες έλαβαν πρόσκληση και θα παραστούν στο Συμβούλιο, εκτός από την κυβέρνηση, η ΝΔ και ο ΛΑΟΣ.

Το ΚΚΕ δεν έχει απαντήσει ακόμη στην πρόσκληση και αναμένεται η τοποθέτησή του.

Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ, ο πρόεδρός της Κοινοβουλευτικής Ομάδας, Αλέξης Τσίπρας, φέρεται να έχει ζητήσει διευκρινίσεις για το πειεχόμενο της σύσκεψης.

Σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες, η Δημοκρατική Αριστερά του Φώτη Κουβέλη και η Δημοκρατική Συμμαχία της Ντόρας Μπακογιάννη δεν έχουν λάβει πρόσκληση για να συμμετάσχει στο Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών.

Newsroom ΔΟΛ

22 Μαϊου 1963: Δολοφονείται στη Θεσσαλονίκη ο βουλευτής Γρηγόρης Λαμπράκης

Σχετικά: Γρηγόρης Λαμπράκης στη Βικιπαιδεια

Ε πατριώτ, κύριε γυρολόγε, μικρέμπορα ... από χωρίον Βωβούσαι επαρχίας Παραλίμνης

Μόνο γνήσιοι Έλληνες θα μας βγάλουν από την κρίση.

Μόνο γνήσιοι Έλληνες θα μας βγάλουν από την κρίση!

Γράφει ο ΣΠΥΡΟΣ ΕΡΓΟΛΑΒΟΣ,

φιλόλογος-συγγραφέας στον Πρωϊνό Λόγο της 28ης Απριλίου 2011

Θυμάμαι, εδώ και αρκετά χρόνια, μια συνάντηση στο εξωτερικό, με έναν ευγενέστατο κύριο. Από πού είστε, μου είπε, ποια είναι η εθνικότητά σας;

Είμαι Έλληνας, του απάντησα. Και εκείνος έσπευσε να διατυπώσει, αυθόρμητα, τον ενθουσιασμό του: "Πρέπει να είσαι υπερήφανος· ανήκεις σε ένα αξιοσέβαστο έθνος, σε μια θαυμάσια χώρα. Είστε ένας υπέροχος λαός".

Δέχτηκα, με κάποια συστολή, την παραπάνω φιλοφρόνηση· και αυτό το έκανα, γιατί ήδη είχαν αρχίσει να εμφανίζονται τα πρώτα ζοφερά σημάδια στον ελληνικό ορίζοντα, καθώς το ένα σκάνδαλο, αρχής γενομένης από το Χρηματιστήριο, διαδεχόταν το άλλο· δεν είχαν πάρει όμως τις διαστάσεις χιονοστιβάδας, μπροστά στην οποία βρισκόμαστε σήμερα.

Το μόνο παρήγορο σημάδι στις μέρες μας η αφύπνιση, επί τέλους, της πνευματικής ηγεσίας του τόπου και η ξεκάθαρη τοποθέτησή της απέναντι στο "ψευδώνυμο πολιτικό σύστημα της χώρας". Έτσι:

Στις 12 Απριλίου, στην κατάμεστη αίθουσα τελετών του Πανεπιστημίου Αθηνών, έγκριτοι ακαδημαϊκοί δάσκαλοι, εκφράζοντας το κοινό λαϊκό αίσθημα, εκδήλωσαν την οργή τους ενάντια στο χρεοκοπημένο πολιτικό σύστημα της χώρας, που ευθύνεται για το σημερινό μας κατάντημα.

Ουσιαστικές οι προτάσεις για τη δημιουργία νέου Συντάγματος, σκληρές οι αναφορές κατά της κληρονομικής πολιτικής οικογενειοκρατίας, ευθείες οι βολές κατά της κυβέρνησης, κατά του πρωθυπουργού, αλλά και κατά του Προέδρου της Δημοκρατίας, ήταν τα κύρια σημεία αυτής της αξιόλογης συνάθροισης. Προσωπικότητες της πνευματικής ζωής του τόπου, σε μια πρωτόγνωρη συνάθροιση, προχώρησαν σε μια νηφάλια συζήτηση αναζητώντας τα αίτια της κρίσης και προτείνοντας μέτρα για την έξοδο από το τραγικό αδιέξοδο στο οποίο βρισκόμαστε. Μορφή προεξάρχουσα της συνάθροισης ο σεβάσμιος ακαδημαϊκός δάσκαλος και αντικειμενικός κριτής των όσων διαδραματίζονται στη χώρα μας, Κώστας Μπέης:

"Βιώνουμε –είπε– εφιαλτικά δεινά· η ντροπή της λεηλασίας σκιάζει τα 36 μεταπολιτευτικά χρόνια· αργήσαμε –και όντως άργησα και μάλιστα πολύ– να πλημμυρίσουμε από την οφειλόμενη αγανάκτηση".

Ζήτησε, ανάμεσα σε άλλα, "τον τερματισμό του διακοσμητικού χαρακτήρα του Προέδρου της Δημοκρατίας, που αποβαίνει κατώτερος της αποστολής του, όταν βλέπει ότι δεν τηρείται η συνταγματική τάξη και προσποιείται τον ουδέτερο".

Διάβαζα το σχετικό ρεπορτάζ στον αθηναϊκό Τύπο και έφερνα τη σεβάσμια μορφή του μπροστά μου, όπως ακριβώς την είχα αποτυπώσει, πριν λίγες μέρες, σε μια αποκαλυπτική τηλεοπτική του συνέντευξη, κατά την οποία, εξομολογήθηκε:

"Όλοι έχουμε και οφείλουμε να έχουμε ενοχές.

Έπρεπε να είμαστε όλοι καχύποπτοι. Το πρώτο βήμα, κατά τη γνώμη μου, και κατά τη γνώμη πολλών συναδέλφων μου, είναι η απαίτηση για ένα νέο Σύνταγμα, ένα Σύνταγμα που δεν θα είναι ωραιολογίες οι οποίες δεν εφαρμόζονται.

Ούτε εγώ, ούτε οι συνάδελφοί μου, είμαστε ευχαριστημένοι από τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος· γι’ αυτό προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αλλάξει αυτό το ψευδώνυμο πολιτικό σύστημα.

Χρειαζόμαστε, όχι αναθεώρηση, αλλά καινούριο Σύνταγμα.

Είναι αλήθεια ότι, τόσο εγώ, όσο και ο κ. Κασιμάτης, αποτελέσαμε μέρος του πολιτικού συστήματος.

Όταν είδαμε, το 1981, ότι οι πόθοι για τη νέα, τη μεταδικτατορική Ελλάδα, δεν εκπληρώνονταν και ότι είχαμε γυρίσει στις μεθόδους τις παλαιοκομματικές, πιστέψαμε ότι θα μπορούσαμε να υπηρετήσουμε τη λεγόμενη ΑΛΛΑΓΗ, και πήγαμε να την υπηρετήσουμε.

Είδαμε όμως ότι η λεγόμενη ΑΛΛΑΓΗ ήταν απλώς ένα σύνθημα.

Δεν μείναμε να υπηρετήσουμε και την ψευτιά· όταν είδαμε ότι αυτό που προσδοκούσαμε δεν είναι ΑΛΛΑΓΗ, διαχωρίσαμε τις δικές μας ευθύνες.

Ο ελληνικός λαός είναι εκμαυλισμένος, γιατί έτσι τον έμαθε το πολιτικό σύστημα.

Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας πρέπει να εκλέγεται απ’ ευθείας απ’ το Λαό, να έχει προσωπικές ευθύνες και αρμοδιότητες και να μην είναι απλώς διακοσμητικό πρόσωπο που κακώς υπογράφει, εκεί που δεν πρέπει να βάζει υπογραφή".

Άκουγα τον Κώστα Μπέη στην τηλεόραση και άρχισα να αισθάνομαι ότι κάτι καινούριο αρχίζει να ανατέλει στον τόπο μας.

Δίπλα στην εθνική κατάθλιψη στην οποία έχουν βυθίσει το λαό, άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα σημάδια της εθνικής ανάτασης που ίσως μας βγάλει απ’ το τέλμα. Αν αυτό τελικά συμβεί, θα συμβεί γιατί, σε τούτη τη χώρα, αρχίζουν να εμφανίζονται, λίγοι στην αρχή, σιγά – σιγά όμως όλο και περισσότεροι, που αισθάνονται ως πραγματικοί, ως γνήσιοι Έλληνες.

Αυτούς χρειαζόμαστε σήμερα που μας έχει επιβληθεί ένα είδος κατοχής και τις τύχες της πατρίδας μας τις ρυθμίζουν οι δανειστές και "σωτήρες" μας.

Αυτή η κατάσταση μου θυμίζει ένα παρόμοιο περιστατικό που συνέβη το 1854.

Στην Ήπειρο ξεσπάει εθνικό επαναστατικό κίνημα.

Ο Αριστοτέλης Βαλαωρίτης που ένιωθε Ηπειρώτης, όσο και Εφτανήσιος, πάνω απ’ όλα όμως ένιωθε Έλληνας, ενισχύει, με όλα τα μέσα αυτό το κίνημα. Πολλά έγγραφά του πέφτουν στα χέρια των Άγγλων και τον ενοχοποιούν.

Ο Άγγλος αρμοστής στα Εφτάνησα, τον επισκέφτεται στη Λευκάδα, του δείχνει τα έγγραφα και του λέει: "Η πράξη σας αποτελεί έγκλημα εσχάτης προδοσίας".

Ατάραχος τότε ο Βαλαωρίτης του απαντάει:

"Λησμονείτε, Υψηλότατε, ότι δεν είμαι Άγγλος, αλλά Έλληνας, και συνεπώς η αντίθετη ενέργειά μου θα αποτελούσε έγκλημα εσχάτης προδοσίας".

Ανθρώπους, λοιπόν, με γνήσια ελληνική συνείδηση που θα αισθάνονται, όπως ο Βαλαωρίτης, Έλληνες χρειαζόμαστε σήμερα για να βγούμε από την κρίση.

Ανθρώπους που θα είναι διαποτισμένοι με το ίδιο πνεύμα, με το οποίο ο Βαλαωρίτης έγραψε το καλύτερο ποίημά του, το Φωτεινό, με το οποίο αγωνίζεται να πετύχει την αφύπνιση του Λαού, καθώς βάζει στο στόμα του γερολευκαδίτη ήρωά του, του Φωτεινού, τούτα τα χαρακτηριστικά λόγια:

"Αυτό το βόιδι το μανό, π’ όσο βαθιά ρουχνίζει,

τόσο εύκολα μυγιάζεται κι ανεμοστροβιλίζει,

και που το κράζουνε Λαό. Θα σπάσει το καρίκι

και θα προβάλει με φτερά μια μέρα το σκουλήκι.

Τότε πουλί το σερπετό, ποιος ξέρει πού θα φτάσει".

Ήρθε η Άνοιξη με τα ... φρούτα

Όπως τα λέμε να τους τα γράψεις, όπως τα λέμε να τους τα πεις ... Καραϊσκάκης - Θοδωρής

Ο τοίχος έγραφε ...

Μεσιέ Theodor Pagkalos - De Koprite, στην ελληνική εστία στο Παρίσι (ΕΞΩ ΕΞΩ ΕΞΩ ...)

Σαν ξυπνήσεις ... θάρθει ανάποδα ο ντουνιάς

Οδοιπορικό σε βουνά και σε κοπάδια