Έχουμε χρεοκοπήσει οικονομικά, πολιτικά και ηθικά.

ΓΝΩΜEΣ
ΟΙ ΘΥΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΘΥΜΑΤΑ

Γράφει: Σπύρος Εργολάβος
Σκληρές και επώδυνες μέρες περιμένουν, για μια ακόμα φορά, τον Ελληνικό Λαό। Η χώρα βρίσκεται σε πλήρη χρεοκοπία˙ όχι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, όπως μας διαβεβαιώνουν οι πολιτικοί μας, που πασχίζουν να μας σώσουν. Όταν το Κράτος αδυνατεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις του και εκλιπαρεί – σύροντας το δίσκο της επαιτείας – τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο να τη δανείσουν με χαμηλά επιτόκια, όχι για να προχωρήσει σε έργα υποδομής και ανάπτυξης που θα τη βγάλουν από την κρίση, αλλά για να ξεπληρώσει άλλα προηγούμενα χρέη και να συνεχιστεί έτσι ο φαύλος κύκλος του δανεισμού και της αποπληρωμής των χρεών, τότε είμαστε ήδη χρεοκοπημένοι. Έχουμε χρεοκοπήσει ήδη, όχι μονάχα οικονομικά˙ έχουμε χρεοκοπήσει πολιτικά και ηθικά.
Σʼ αυτή την πολυπρόσωπη χρεοκοπία μας έχουν οδηγήσει – αυτοί που τριάντα έξι χρόνια τώρα, από τον καιρό της λεγόμενης "μεταπολίτευσης" μέχρι σήμερα, κυβέρνησαν τούτο το δύσμοιρο τόπο. Μερικοί – που μας περνάνε για αφελείς – κάνουν λόγο για την καλύτερη, από άποψη ομαλής λειτουργίας των θεσμών, περίοδο της νεοελληνικής ιστορίας. Στην πραγματικότητα όμως έχουν εγκατασταθεί εξουσιαστικές δομές φεουδαρχικού χαρακτήρα, όπως η μεταλλαγμένη επιβίωση του δυναστικού συνδρόμου στην πολιτική ζωή, που έχει μετατραπεί σε ιδιωτική υπόθεση των πολιτικών δυναστειών και των ισχυρών οικονομικών συμφερόντων.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες ήταν αναπόφευκτο να φτάσουμε στη σημερινή χρεοκοπία. Θλιβεροί υπουργοί και υφυπουργοί – απλοί πρωθυπουργικοί κομπάρσοι – άβουλοι βουλευτές – απλοί χειροκροτητές των εκάστοτε πρωθυπουργικών δηλώσεων και αποφάσεων, όλο αυτό το συνονθύλευμα των κομματικών και κρατικών αξιωματούχων, είναι οι φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της χρεοκοπίας της χώρας μας.
Σε δραματικούς τόνους ο πρωθυπουργός της χώρας, μιλώντας στους βουλευτές του κόμματός του ζήτησε "συστράτευση για τη σωτηρία της χώρας". Δεν έκρυψε μάλιστα τη συγκίνησή του για τη στάση, όπως είπε, των πολιτών και την επιδοκιμασία των ενεργειών του:
"Συγκινούμαι – είπε, προς τους εξίσου συγκινημένους βουλευτές του – όταν βλέπω ανθρώπους του μόχθου στο δρόμο να μου λένε ότι είναι έτοιμοι να θυσιάσουν το μισθό τους για την πατρίδα".
Και πρόσθεσε, με αποφασιστικότητα:
"Δεν θα επιτρέψω να πίνουν εις υγείαν του κορόιδου, όσοι πλούτισαν από πλιάτσικο σε βάρος του δημοσίου".
Η φράση αυτή καταχειροκροτήθηκε από τους βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος.
Πάντως "το κορόιδο" για το οποίο μίλησε ο πρωθυπουργός είναι ο Λαός, είμαστε εμείς οι πολίτες. Αναζητούνται ασφαλώς, "όσοι πλούτισαν από πλιάτσικο σε βάρος του Δημοσίου και πίνουν εις υγείαν του κορόιδου". Αυτοί, να είστε βέβαιοι, έπιναν, πίνουν και θα πίνουν εις υγείαν του κορόιδου".
Αυτό, άλλωστε, βγαίνει και από όσα είπε, την επόμενη μέρα, ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ, βγαίνοντας από το πρωθυπουργικό γραφείο, όπου ενημερώθηκε από τον πρωθυπουργό για τα νέα σκληρά μέσα.
"Τα μέτρα που ανακοινώθηκαν – δήλωσε – είναι μονομερή, κοινωνικά άδικα και το κορόιδο που θα πληρώσει είναι ο Λαός".
Και να λάβετε υπόψη ότι τα λόγια αυτά ειπώθηκαν από ένα – διαχρονικά – διακεκριμένο κομματικό – συνδιλικαστικό – στέλεχος, και όχι από έναν εκπρόσωπο της αντιπολίτευσης.
Νιώθει κανείς θλίψη και ντροπή για όσα, τόσα χρόνια, συμβαίνουν σε τούτο τον τόπο που λέγεται Ελλάδα. Κάθε λίγο και λιγάκι, αφού οδηγούμαστε στο χείλος του γκρεμού, εμφανίζονται και κάποιοι αυτόκλητοι σωτήρες που είναι πρόθυμοι να μας υποβάλουν σε θυσίες, για να μπορέσουν να μας σώσουν. Μάλιστα χρησιμοποιούν ως υπέρτατο νόμο τη σωτηρία της πατρίδας. Ως νέοι καίσαρες της παραπαίουσας Ρώμης, επαναλαμβάνουν:
"Salus patriae suprema lex esto".
Και τούτη η δύσμοιρη πατρίδα μας, όλο σώζεται και όλο χρεοκοπημένη είναι. Και εμείς οι πολίτες – θύματα πάντα των αυτόκλητων σωτήρων μας – εναποθετούμε σʼ αυτούς τις ελπίδες της σωτηρίας μας.
Με βάση τα, επί 36 χρόνια, πολιτικά δεδομένα της πατρίδας μας – δε μιλάω για τα πολιτικά δεδομένα τούτης της πόλης, την οποία θλιβεροί πρωθυπουργικοί κομπάρσοι, με "άνωθεν εντολή", όπως οι ίδιοι κυνικά και αδιάντροπα διακηρύττουν, την έχουν βυθίσει στο πηχτό σκοτάδι του μεσαίωνα εξευτελίζοντας τα πάντα, και πρώτα τους εαυτούς τους – βρίσκεται κανείς σε πλήρη αδυναμία να εξηγήσει τα συμβαίνοντα, όχι μόνο από την άποψη των πολιτικών, αλλά, κυρίως, από την άποψη – ημών – των πολιτών. Εμείς είμαστε τα θύματα, ή αν θέλετε, εμείς είμαστε τα πρόβατα.
"Το πρόβατο – είχε πει κάποτε ο Αβέρωφ – έξω από το μαντρί, το τρώει ο λύκος". Λέγοντας "μαντρί" εννοούσε τα πολιτικά κόμματα, και λέγοντας "πρόβατο" εννοούσε τους βουλευτές. Σήμερα – δηλαδή εδώ και αρκετά χρόνια – το σκηνικό έχει αλλάξει. Το επίσημο Κράτος έχει μετατραπεί σε "μαντρί". Μέσα και έξω από το "μαντρί" βρίσκονται οι κάθε λογής "λύκοι", δηλαδή οι ποικίλες εξουσιαστικές δομές φεουδαρχικού χαρακτήρα, οι κληρονομικά εδραιωμένες πολιτικές δυναστείες και τα πάσης φύσεως οικονομικά συμφέροντα που τις στηρίζουν και, μέσα απʼ αυτές, εξυπηρετούνται και τα ίδια. Και μέσα στο "μαντρί" βρίσκονται – βρισκόμαστε δηλαδή – και τα "πρόβατα".
Και με αυτά τα δεδομένα, τι γίνεται;
Την απάντηση μας την έχει δώσει ο Καζαντζάκης:
"Αν είσαι πρόβατο – λέει – κάτσε να σε φάει ο λύκος. Γίνε όμως λιοντάρι για να μην αφήσεις το λύκο να σε φάει".
Προσέξτε όμως τη διατύπωση της φράσης:
Δε λέει γίνε λύκος για να τρως κι εσύ τα πρόβατα, αλλά "γίνε λιοντάρι για να μην αφήσεις το λύκο να σε φάει".
Και για να λέμε τα πράγματα και τα πρόσωπα με το όνομά τους:
Οι λύκοι – και συνεπώς οι ένοχοι που οδήγησαν τη χώρα μας στη χρεοκοπία – έχουν όνομα, είναι συγκεκριμένοι: είναι οι κυβερνήσεις των δύο μεγάλων κομμάτων, των τελευταίων 36 ετών της λεγόμενης "μεταπολίτευσης", οι υπουργοί, οι βουλευτές, οι διοικητές των δημόσιων οργανισμών, οι κρατικοί και κομματικοί αξιωματούχοι – περιφερειάρχες, νομάρχες, δήμαρχοι, κάθε λογής σύμβουλοι – που λυμαίνονταν το δημόσιο πλούτο: Είναι αυτοί που ευθύνονται για το έγκλημα του χρηματιστηρίου, αυτοί που κατασπατάλησαν τρία κοινοτικά προγράμματα, αυτοί που δημιούργησαν τα σκάνδαλα της Siemens, των ομολόγων, του Βατοπεδίου και των άγονων γραμμών, για τα οποία κανένας, μέχρι σήμερα δεν τιμωρήθηκε.
Τα πρόβατα που πρέπει να γίνουμε λιοντάρια είμαστε εμείς οι απλοί πολίτες που πληρώνουμε τα ανομήματα αυτών των λύκων. Να γίνουμε, λοιπόν, λιοντάρια, να οργανώσουμε τις κοινωνίες των πολιτών – το αντίπαλο αυτό δέος της πολιτικής ασυδοσίας – και να απαιτήσουμε από τους "λύκους", να κάνουν πλήρη απολογισμό των ενεργειών τους – όχι, βέβαια, μέσα από τα καραγκιοζιλίκια των εξεταστικών επιτροπών και από την κοροϊδία του "πόθεν έσχες" - και ό,τι απέκτησαν, αυτά τα χρόνια που ήταν στην εξουσία – βίλες, πισίνες, μετοχές, γραφεία, καταθέσεις στο εξωτερικό, κάθε μορφής κτήματα – που δεν δικαιολογούνται από άλλη – διάφανη – επαγγελματική δραστηριότητα, να τα επιστρέψουν εκεί απʼ όπου τα έφτιαξαν, γιατί δεν τους ανήκουν. Αυτά ανήκουν στο Λαό! Και πρέπει αυτό να το κάνουμε, γιατί αρκετοί από αυτούς που κατέκλυσαν την πολιτική σκηνή, όλα αυτά τα χρόνια, μοιάζουν με τους "ψωριασμένους Βαυαρούς κόντηδες", όπως τους ονομάζει ο Μακρυγιάννης, έφαγαν, ήπιαν, έκλεψαν και τώρα "κοροϊδεύουν εμάς τους ανόητους Έλληνες".
Μόνο έτσι θα πάψει η πολιτική που ασκείται στον τόπο μας να είναι ξένη – εχθρική θα έλεγα – προς την ηθική. Γιατί αυτό που ασκείται, όλα αυτά τα χρόνια στον τόπο μας, δεν είναι το αληθινό πρόσωπο, είναι το προσωπείο της πολιτικής – που διψάει για εξουσία και για εξυπηρέτηση των δικών του συμφερόντων.
Να πάψουμε, λοιπόν, να είμαστε "πρόβατα" και να γίνουμε "λιοντάρια", αν θέλουμε να σωθούμε από τους "λύκους". Αν αυτό δεν το πράξουμε, η ευθύνη θα ανήκει ολοκληρωτικά σε μας τους ίδιους. Τότε, ας έχουμε υπόψη – παραφράζοντας γνωστή φράση του Ρίτσου – πως κάθε νέα σωτηρία θα είναι μια νέα χρεοκοπία.
Και αυτός ο αγώνας πρέπει να αρχίσει από τούτον εδώ τον τόπο, από τα Γιάννινα, που είναι ακόμα Τουρκοκρατούμενα και μια απόλυτη δεσποτική εξουσία διαχειρίζεται ανεξέλεγκτα τεράστιες περιουσίες που ανήκουν σʼ εμάς τους πολίτες και δηλητηριάζει την πολιτική και ηθική ζωή αυτού του τόπου. Εδώ χρειάζονται "λιοντάρια" για να μη μας φάνε "οι λύκοι".