Κυριακή 3 Μαΐου 2009

Τον έπιασαν τον Μάη, δηλαδή την Άνοιξη!


ΟΤΑΝ ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ του πόθου και το όνειρο δεκαετιών είναι μία πλατεία, μία απαγορευμένη πλατεία, τότε το μοναδικό σύνθημα που φωνάζουν χιλιάδες συνδικαλιστές και συνδικαλισμένοι εργάτες, καθώς μπαίνουν έπειτα από 32 ολόκληρα χρόνια στην πλατεία αυτή για να γιορτάσουν την Πρωτομαγιά, είναι απλώς το «Ταξίμ, Ταξίμ, Ταξίμ....».
Αυτό φώναζαν χθες στην Κωνσταντινούπολη οι περίπου τέσσερις χιλιάδες εργάτες μπροστά στα μάτια των αστυνομικών, μάτια γεμάτα απορία, αφού έβλεπαν κοτζάμ άντρες κλαίγοντας να φωνάζουν «Ταξίμ, Ταξίμ» καθώς έμπαιναν στην πλατεία. Σαν να ήταν σε καυτή έρημο και ύστερα από πολλές μέρες βρήκαν νερό.

ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ του 1977 στη συγκέντρωση που είχε οργανώσει η εργατική συνομοσπονδία ΝΤΙΣΚ είχαν προκληθεί επεισόδια, τα οποία έκτοτε αποδίδονται στο παρακράτος αλλά δεν έχουν διαλευκανθεί.

Συνολικά 34 άτομα είχαν σκοτωθεί εκείνη τη μέρα στην πλατεία, είτε από σφαίρες που έριχναν διάφοροι, από διάφορα σημεία, είτε από ασφυξία. Η χθεσινή συγκέντρωση είχε χαρακτήρα και επετείου εκείνης της Πρωτομαγιάς.

Το 1978 έγινε και πάλι συγκέντρωση Πρωτομαγιάς στο Ταξίμ, αλλά έκτοτε η πλατεία είναι απαγορευμένη, όπως απαγορευμένη ήταν και η εργατική Πρωτομαγιά.

Αυτό άλλαξε φέτος, αφού πριν από λίγες μέρες η κυβέρνηση καθιέρωσε και πάλι την Πρωτομαγιά ως εργατική. Το πρωί συγκεντρώθηκαν, χωριστά, η συνομοσπονδία Τουρκις και στη συνέχεια η φιλοκυβερνητική Χακ Ις που πρόσκειται στον χώρο του πολιτικού Ισλάμ.

Ακολούθησε η συγκέντρωση της ΝΤΙΣΚ. Επειτα από συμφωνία των συνδικάτων με τις Aρχές, ο εορτασμός στην πλατεία έγινε με περιορισμένο αριθμό διαδηλωτών. Αυτό εξασφαλίστηκε από πλευράς Αρχών και με τη λήψη μέτρων με τα οποία εμποδίστηκαν οι κάτοικοι της Πόλης να έχουν πρόσβαση προς την πλατεία.

Εκλεισαν πολλοί δρόμοι, σταμάτησαν τα δρομολόγια του μετρό, των λεωφορείων και των πλοίων. Παρ' όλα αυτά, οι χιλιάδες των διαδηλωτών γιόρτασαν ύστερα από 32 χρόνια την Πρωτομαγιά στην πλατεία Ταξίμ.

ΛΙΓΟ ΜΕΤΑ ΤΙΣ 12 το μεσημέρι, η τελευταία ομάδα, αυτή της ΝΤΙΣΚ, μπήκε στην πλατεία. Οι μεγαλύτεροι που είχαν ζήσει το '77, ήταν εμφανώς πιο συγκινημένοι.

Αυτό κορυφώθηκε όταν από τα μεγάφωνα άρχισε να παίζει ο ύμνος της εργατικής Πρωτομαγιάς που, στην τουρκική εκδοχή του, η μουσική είναι αυτή του «Αντώνη» από το Μαουτχάουζεν του Θεοδωράκη.



Συνδικάτα, γυναικείες οργανώσεις, αριστερά κόμματα και φορείς ήταν το μπλοκ των τεσσάρων χιλιάδων. Ανάμεσά τους όμως υπήρχε μια ομάδα πολύ διαφορετική. Ηταν ένα μέρος της οργανωμένης κερκίδας της ποδοσφαιρικής ομάδας Μπεσίκτας. Είναι η ομάδα οπαδών που εδώ και χρόνια έχει μετατρέψει σημαντικό μέρος της κερκίδας της ομάδας αυτής της Κωνσταντινούπολης σε χώρο όπου οι οπαδοί μεταξύ άλλων φωνάζουν συνθήματα αντιρατσιστικά και αριστερά. Εχουν για σύμβολο το σύμβολο της ομάδας που είναι αετός.

Μία υποομάδα τους έχει για υπογραφή την τουρκική λέξη που αντιστοιχεί στο πέλμα, στα νύχια του αετού. Πεντσέ (Penci) είναι η λέξη, αλλά τη γράφουν ως Penche και υπογραμμίζουν τα τρία τελευταία γράμματα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου