ΓΝΩΜEΣ
ΜΟΝΗ ΒΕΛΛΑΣ: Παράνομη η διαχείριση της περιουσίας της!
Γράφει: Ο φιλόλογος κ. Σπύρος Εργολάβος στον Πρωϊνό Λόγο
Το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου που συγκλόνισε και ακόμα συγκλονίζει, ολόκληρη τη χώρα, και δείχνει σε ποιο επίπεδο βρισκόμαστε, από άποψη πολιτική, οι Έλληνες, έφερε στην επικαιρότητα - και ελπίζω σύντομα θα απασχολήσει σοβαρά τους υπεύθυνους - το δικό μας, το τριπλό σκάνδαλο, που ταλανίζει την πόλη μας και το νομό μας, από την απελευθέρωση μέχρι σήμερα, και σχετίζεται με τη Μητρόπολη Ιωαννίνων.
Τρεις είναι οι πτυχές τούτου του σκανδάλου, μπροστά στο οποίο ωχριά το σκάνδαλο του Βατοπεδίου: Παλαιά (επί τουρκοκρατίας) Κληροδοτήματα Ιωαννίνων, Σχολικές Περιουσίες της πόλης των Ιωαννίνων που προέρχονται από Κληροδοτήματα και Περιουσία του Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς.
Οι δυο πρώτες πτυχές αυτού του σκανδάλου βρίσκονται σε εξέλιξη.
Αυτό το αντισυνταγματικό και παράνομο καθεστώς ελπίζω γρήγορα να ανήκει στο παρελθόν, εκτός, βέβαια, αν και τώρα - επιβεβαιωθεί, για μια ακόμα φορά αυτό που, κατ' επανάληψη, έχουμε διακηρύξει, ως Επιτροπή Αγώνα, ότι στα Γιάννινα δεν υπάρχει και δε λειτουργεί Κράτος.
Αφήνουμε, λοιπόν, τις δυο πρώτες πτυχές του εξοργιστικού αυτού σκανδάλου και ερχόμαστε στην τρίτη που σχετίζεται με την περιουσία του Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς, την οποία - κατακρατεί και αυτή -, με ένα παράνομο ηγουμενοσυμβούλιο ανύπαρκτης Μονής, η Μητρόπολη Ιωαννίνων.
Ας δούμε, όσο γίνεται πιο σύντομα, και αυτή τη μορφή του σκανδάλου:
Το έτος 1911 ο τότε μητροπολίτης Βελλάς και Κονίτσης - μετέπειτα Ιωαννίνων και αρχιεπίσκοπος - Σπυρίδων, ίδρυσε "εις τον κατερειπωμένον χώρον της Ιεράς Μονής Βελλάς" -όπως γράφει ο ίδιος, το Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς θέτοντας το θεμέλιο λίθο, το 1914, "ως μόνον εφόδιον είχον την ελπίδα εις τον Θεόν και την γενναιοδωρίαν του Έλληνος".
Και καταλήγει:
"Και δεν ευρέθην ηπατημένος. Αμφότεροι εβοήθησαν, ό τε πλουσιόδωρος Θεός και ο ανεξάντλητος Έλλην, τείνας ους επήκοον εις την προς αυτόν θερμήν υπέρ της ιδρύσεως και συντηρήσεως του ευαγούς τούτου ιδρύματος εκκλησίν μου".
Στην έκκληση του μητροπολίτη Σπυρίδωνος (όπως επισημαίνει, σε άρθρο του, στην εφημερίδα "Ηπειρωτικός Αγων" (18 — 9 — 1984 ), ο έγκριτος δικηγόρος της πόλης μας, Γιώργος Ντίνος, που χειρίστηκε - αμισθί - το θέμα της περιουσίας της Βελλάς, (κατά την περίοδο 1982 -1986) ανταποκρίθηκαν "οι Ηπειρώτες της υπόδουλης τότε Ηπείρου και της διασποράς" συγκεντρώθηκε σημαντικό χρηματικό ποσό και με τα χρήματα αυτά κατασκευάστηκε τότε το πρώτο διδακτήριο και οικοτροφείο στη Βελλά, και αγοράστηκαν οι αγροτικές εκτάσεις της περιοχής από τον τούρκο ιδιοκτήτη Γιαγιά - μπέη.
Έτσι δημιουργήθηκε το Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς. Αξίζει να σημειωθεί ότι η αγορά των περιουσιακών στοιχείων έγινε στο όνομα του Δημητρίου Κίγκου, βουλευτή τότε στο τουρκικό κοινοβούλιο και λαϊκού αντιπροσώπου της Χριστιανικής Κοινότητας της περιοχής Ιωαννίνων.
Και αυτό έγινε διότι τα ιδρύματα αυτά -όπως το Ιεροδιδασκαλείο - σύμφωνα με τον τουρκικό νόμο δεν είχαν προσωπικότητα και δεν μπορούσαν να αποκτούν δικαιώματα και περιουσιακά στοιχεία.
Για την αγορά αυτή υπάρχουν οι τουρκικοί τίτλοι είναι, σύμφωνα με αυτά, αναμφισβήτητο ότι η δημιουργία της Σχολής της Βελλάς και η απόκτηση της περιουσίας έγιναν με χρήματα του "ανεξάντλητου Έλληνος" αποκλειστικά, με χρήματα της ανεξάντλητης Ηπειρωτικής ευποιΐας για να υπηρετηθεί η Ήπειρος και ο Λαός της".
Η άποψη αυτή του έγκριτου δικηγόρου επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι με τη φροντίδα του ίδιου του Σπυρίδωνα εκδόθηκε το από 21/22 Απριλίου 1926 νομοθετικό διάταγμα, οι διατάξεις του οποίου αργότερα κωδικοποιήθηκαν με το νόμο 5408/1932 και ισχύουν αμετάβλητες μέχρι σήμερα, όπως ήταν στο αρχικό κείμενο του 1926 και ορίζουν:
"Πόροι της Σχολής εισιν αι πρόσοδοι «πάσης της περιουσίας της ομωνύμου Ιεράς Μονής, ήτις προσκυρούται τη Σχολή ως Νομικώ Προσώπω δημοσίου δικαίου.
Τόσον η περιουσία της Ι. Μονής Βελλάς όσον και τα κτήματα, των τυχόν, εις ταύτην συγχωνευθησομένων Ιερών Μοναστηριών, κηρύσσονται αναπαλλοτρίωτα εις το διηνεκές, προς εξυπηρέτησιν της Ιεράς αποστολής της Σχολής".
Αυτά συνέβαιναν όσο ζούσε ο Σπυρίδων (1956).
Ένα χρόνο αργότερα, το 1957, όπως καταγγέλλει με έγγραφο του προς την Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος (104 / 28 - 2 - 1958) ο μητροπολίτης Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης, Χριστόφορος "η Ιερά Μητρόπολις Ιωαννίνων ήρξατο εκποιούσα διά πλειοδοτικών δημοπρασιών άπαντα τα εις το Ιεροδιδασκαλείον συγχωνευθέντα κτήματα των Ιερών Μονών.
Και πρώτον εδημιούργησεν ηγουμενοσυμβούλιον Ιεράς Μονής Βελλάς ουδόλως προβλεπόμενον εν τω Διατάγματι, και διά του ανυπάρκτου του ηγουμενοσυμβουλίου ήρξατο εκποιούσα λειβάδια και οικόπεδα ανήκοντα εις το Ιεροδιδασκαλείον" .
Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, με έγγραφο της (Αριθ. 1021/ 31 - 5 - 1972) προς το Σχολάρχη - Διευθυντή του Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς, δίνει εντολή "να περιλαμβάνωνται εις τον προϋπολογισμόν και τα έσοδα εκ του αγροκτήματος της Ιεράς Μονής Βελλάς, όσον και εκ των πόρων των συγχωνευθεισών Μονών, τα οποία συμφώνως τω Νόμω ανήκουν εις το καθ' υμάς Ιεροδιδασκαλείον".
Ο σχολάρχης και οι καθηγητές που θέλησαν να εφαρμόσουν την εντολή της Ιεράς Συνόδου, ένα χρόνο αργότερα, όταν ο μητροπολίτης Σεραφείμ έγινε, από τη χούντα του Ιωαννίδη αρχιεπίσκοπος, απομακρύνθηκαν, ανά τα πέρατα της Ελληνικής Επικράτειας, από τη Σχολή.
Μάλιστα κατά τα έτη 1973 - 1974 ιδρύθηκε η ονομαζόμενη "Εφορεία Αγροκτήματος" για την οποία ο οικονομικός επιθεωρητής Μπέκιος γράφει στην Έκθεση του (1982) ότι "από την έρευνα της σχετικής νομοθεσίας δεν μπορέσαμε να βρούμε διάταξη νόμου ή υπουργική απόφαση που να προβλέπει αυτή και, κατά συνέπεια, οδηγούμαστε στο σχηματισμό της σκέψεως ότι το όργανο αυτό είναι άγνωστο για το νόμο και προφανώς αυθαίρετη επινόηση - κατασκευή των διοικούντων, τα νεότερα χρόνια, τη Μονή".
Μετά τον Σεραφείμ τη σκυτάλη για το σφετερισμό της περιουσίας της Σχολής και την - κατ' επέκταση - διάλυση της, παίρνει ο μητροπολίτης Θεόκλητος.
Το έτος 1977 διορίζει τριμελές ηγουμενοσυμβούλιο στη Μονή, η οποία από την εποχή της τουρκοκρατίας ήταν ερημωμένη και εγκαταλειμμένη.
Την ίδια χρονιά - 1977 - κορυφώνονται οι παρανομίες του μητροπολίτη Θεόκλητου Σετάκη, με την εταιρία - φάντασμα που δημιούργησε με το γεωπόνο Μανίκα. 'Οπως επισημαίνει στην Έκθεση του ο επιθεωρητής Μπέκιος "η ίδρυση και η λειτουργία της αφανούς μετοχικής εταιρίας για την αξιοποίηση και εκμετάλλευση του αγροκτήματος της Ι. Μ. Βελλάς εξ αρχής δεν ήταν σύννομη", εξηγεί δε στη συνέχεια, αναλυτικά, τους λόγους και αυτής της παρανομίας.
Όλες αυτές οι κατά συρροήν παρανομίες που αναγράφονται στην Έκθεση Μπέκιου, ξεσήκωσαν τον Ηπειρωτικό Λαό και κλιμάκωσαν τις αντιδράσεις για όλα όσα τότε συνέβαιναν στη Βελλά. Ξεσηκώθηκαν οι σπουδαστές του Ιεροδιδασκαλείου, ακολούθησαν οι γονείς και κηδεμόνες, και μαζί μ' αυτούς, τοπικός Τύπος και οι βουλευτές.
Ο υπουργός Παιδείας Βαρβιτσιώτης με έγγραφο του προς το Δ/ντή της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Βελλάς (Φ. 003.12/106/51543/ 21 - 10 - 1978) υπενθυμίζει ότι "η περιουσία η καθοριζομένη υπό των διατάξεων του Ν. 5408/1932 είναι περιουσία του Σχολείου, και η διαχείρισίς της ανήκει εις την Σχολικήν Εφορείαν".
Τρεις βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ο Γιώργος Μωραΐτης, ο Κάρολος Παπούλιας και ο Απόστολος Κακλαμάνης, με ερώτησή τους (128/ 8 - 10 - 1978) προς τον Υπουργό Παιδείας επισημαίνουν:
"Επανερχόμαστε στο θέμα της περιουσίας του Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς, της παράνομης αφαίρεσής της και εκμετάλλευσης από τρίτους, γιατί από τα έγγραφα στοιχεία και τις πρόσφατες διασταυρωμένες πληροφορίες προκύπτουν πολλές και βαρύτατες ευθύνες, ακόμη και ποινικές, η δε έντεχνη προσπάθεια για συγκάλυψη τους παίρνει τη μορφή σκανδάλου".
Και όμως το "σκάνδαλο" αυτό για το οποίο, όπως καταγγέλλουν οι τρεις βουλευτές -τότε - "προκύπτουν πολλές και, βαρύτατες ευθύνες, ακόμη και ποινικές", συνεχίζεται, και κατά επόμενα χρόνια, συνεχίζεται, δυστυχώς, μέχρι σήμερα. Έτσι το έτος 1982, ως μέλος της Σχολικής Εφορείας της Σχολής Βελλάς, μαζί με τα άλλα μέλη της Εφορείας, και στη συνέχεια, με πρόεδρο τον ομότιμο Καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Σωτήρη Δάκαρη, που είχε αντικαταστήσει το μητροπολίτη στη θέση αυτή, συνεχίσαμε τον αγώνα για την αποκατάσταση της νομιμότητας στο θέμα της περιουσίας της Βελλάς.
Οι γονείς των μαθητών της Σχολής μήνυσαν, το 1983, τη Σχολική Εφορεία - με πρόεδρο ακόμα το μητροπολίτη. Κληθήκαμε τότε σε απολογία "ως κατηγορούμενοι επί απιστία κατ' εξακολούθησιν".
Με το υπ' αριθ. 105/1983 βούλευμα του Συμβουλίου των εν Ιωαννίνοις Πλημμελειοδικών, τα μέλη της Εφορείας απαλλαγήκαμε - και με πρόταση του εισηγητή - γιατί, απ' την πρώτη συνεδρίαση της Σχολικής Εφορείας θέσαμε το θέμα της περιουσίας του Ιεροδιδασκαλείου της Βελλάς και ζητήσαμε το ξεκαθάρισμα της.
Ο εισηγητής όμως ήταν σκληρός για το μητροπολίτη - πρόεδρο της Σχολικής Εφορείας και πρότεινε στο Συμβούλιο:
"Να παραπεμφθή εις το ακροατήριον του Τριμελούς Εφετείου Ιωαννίνων ο Θεόκλητος Σετάκης του Γεωργίου και της Ευφροσύνης, Μητροπολίτης Ιωαννίνων, ίνα δικασθή ως υπαίτιος του ότι εν Ιωαννίνοις και κατά το από του τέλους του έτους 1978 έως 31 - 3 - 1982 χρονικόν διάστημα, διά πλειόνων πράξεων συνιστωσών εξακολούθησιν ενός και του αυτού εγκλήματος, εκ προθέσεως εζημίωσε την περιουσίαν άλλου, δηλονότι του εν Βελλά Ιωαννίνων εδρεύοντος Ιεροδιδασκαλείου της ομωνύμου Ιεράς Μονής, όντος Ν.Π.Δ.Δ. κατά την ρητήν διάταξιν του άρθρου 30 του Ν. 5408/1932 και της οποίας (περιουσίας) βάσει του διαληφθέντος νόμου είχε την διοίκησιν και διαχείρισιν ομού μεθ' ετέρων τεσσάρων ατόμων, απαρτιζόντων μετ' αυτού το κατά νόμο συλλογικόν όργανον διοικήσεως και διαχειρίσεως ταύτης και δη τυγχάνων κατά νόμον, Πρόεδρος της Σχολικής Εφορείας του Ιεροδιδασκαλείου Μονής Βελλάς..." .
Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών όμως κατά πλειοψηφία με διαφορετικό σκεπτικό, μετά την αποχώρηση του εισηγητή, με ψήφους του προέδρου Νικολάου Μαντή και του Πλημμελειοδίκη Αθανασίου Χριστοπούλου (δηλαδή με ψήφους 2 προς 1) "ιδόν και τα άρθρα 309 παρ 1α , 310 και 585 Κ ποιν. Δ, αποφαίνεται α) όπως μη γίνη κατηγορία κατά του Θεόκλητου - Στυλιανού Σετάκη του Γεωργίου, ετών 51, Μητροπολίτου Ιωαννίνων....β) όπως απαλλαγή ο μηνυτής των δικαστικών εξόδων, καθ όσον δεν προέκυψεν ότι η μήνυσις ήτο εντελώς ψευδής, εκ δόλου ή βαρείας αμελείας γενομένη...".
Το διορισμένο απ' το μητροπολίτη Θεόκλητο παράνομο ηγουμενοσυμβούλιο ανύπαρκτης Μονής εξακολουθούσε να κατακρατεί την περιουσία της Σχολής.
Αυτό ανάγκασε τα μέλη της Σχολικής Εφορείας του Ιεροδιδασκαλείου (είχε αντικατασταθεί στο μεταξύ ο μητροπολίτης από πρόεδρος) να ζητήσουν, το 1982, οικονομικό διαχειριστικό έλεγχο που διενεργήθηκε από τον Οικονομικό Επιθεωρητή Κ. Μπέκιο.
Αυτός στην Έκθεση που συνέταξε, το 1982, καταλογίζει ένα σωρό από παραλείψεις, παρατυπίες και παρανομίες, χωρίς όμως τα Υπουργεία Οικονομικών και Παιδείας να δώσουν σημασία.
Παράλληλα η Σχολική Εφορεία ανάγκασε το ηγουμενοσυμβούλιο της Μονής Βελλάς να κάνει, για την περιουσία, αναγνωριστική αγωγή, η οποία απορρίφτηκε, οριστικά, και αμετάκλητα, με την 603/1985 απόφαση του Αρείου Πάγου. Έπειτα από την απόφαση αυτή ο Υπουργός Παιδείας Απ. Κακλαμάνης έδωσε διαταγή (Αριθμ. Α2/9/3 - 1 - 1986) να περιέλθει η κινητή και ακίνητη περιουσία της Βελλάς στη Σχολική Εφορεία του Ιεροδιδασκαλείου και να χρησιμοποιηθεί για να επιτελεστεί ο σκοπός που ορίζεται από τον ν. 5408/1932.
Ούτε η απόφαση του Αρείου Πάγου, ούτε η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας εκτελέστηκαν.
Έτσι, η Μητρόπολη Ιωαννίνων, με ένα παράνομο ηγουμενοσυμβούλιο, ανύπαρκτης Μονής, κατακρατεί και εκμεταλλεύεται την τεράστια περιουσία της Σχολής, χωρίς να συγκινείται κανένας.
Είναι το τρίτο μεγάλο σκάνδαλο που συνδέεται με τη Μητρόπολη Ιωαννίνων, η οποία εξακολουθεί να προκαλεί το δημόσιο αίσθημα, και να απολαμβάνει προνόμια σε βάρος του λαού της Ηπείρου που έχει καταδικαστεί να είναι η φτωχότερη περιοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μήπως είναι καιρός οι πολιτικοί μας άρχοντες, με αφορμή και το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου, το οποίο αποκαλύπτει τη γύμνια τους, να συνέλθουν από τον πολιτικό, κοινωνικό και ηθικό τους λήθαργο, να ασχοληθούν και με τούτο το σοβαρό θέμα της παράνομης κατακράτησης της περιουσίας της Σχολής Βελλάς θέμα για το οποίο - όπως έγραφαν το 1978 - οι τρεις βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, "από τα έγγραφα στοιχεία και τις διασταυρωμένες πληροφορίες προκύπτουν πολλές και βαρύτατες ευθύνες, ακόμη και ποινικές, η δε έντεχνη προσπάθεια για συγκάλυψη τους παίρνει τη μορφή, σκανδάλου".
Έως πότε, και για ποια μικροπολιτική σκοπιμότητα, θα καταβάλλεται έντεχνη προσπάθεια για συγκάλυψη και αυτού του σκανδάλου;
Έως πότε θα περιφρονούνται προκλητικά οι νόμοι του Κράτους, οι τελεσίδικες αποφάσεις των Ανώτατων Δικαστηρίων και των άλλων θεσμικών οργάνων της Πολιτείας;
Απορίες που περιμένουν απάντηση.
ΜΟΝΗ ΒΕΛΛΑΣ: Παράνομη η διαχείριση της περιουσίας της!
Γράφει: Ο φιλόλογος κ. Σπύρος Εργολάβος στον Πρωϊνό Λόγο
Το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου που συγκλόνισε και ακόμα συγκλονίζει, ολόκληρη τη χώρα, και δείχνει σε ποιο επίπεδο βρισκόμαστε, από άποψη πολιτική, οι Έλληνες, έφερε στην επικαιρότητα - και ελπίζω σύντομα θα απασχολήσει σοβαρά τους υπεύθυνους - το δικό μας, το τριπλό σκάνδαλο, που ταλανίζει την πόλη μας και το νομό μας, από την απελευθέρωση μέχρι σήμερα, και σχετίζεται με τη Μητρόπολη Ιωαννίνων.
Τρεις είναι οι πτυχές τούτου του σκανδάλου, μπροστά στο οποίο ωχριά το σκάνδαλο του Βατοπεδίου: Παλαιά (επί τουρκοκρατίας) Κληροδοτήματα Ιωαννίνων, Σχολικές Περιουσίες της πόλης των Ιωαννίνων που προέρχονται από Κληροδοτήματα και Περιουσία του Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς.
Οι δυο πρώτες πτυχές αυτού του σκανδάλου βρίσκονται σε εξέλιξη.
Αυτό το αντισυνταγματικό και παράνομο καθεστώς ελπίζω γρήγορα να ανήκει στο παρελθόν, εκτός, βέβαια, αν και τώρα - επιβεβαιωθεί, για μια ακόμα φορά αυτό που, κατ' επανάληψη, έχουμε διακηρύξει, ως Επιτροπή Αγώνα, ότι στα Γιάννινα δεν υπάρχει και δε λειτουργεί Κράτος.
Αφήνουμε, λοιπόν, τις δυο πρώτες πτυχές του εξοργιστικού αυτού σκανδάλου και ερχόμαστε στην τρίτη που σχετίζεται με την περιουσία του Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς, την οποία - κατακρατεί και αυτή -, με ένα παράνομο ηγουμενοσυμβούλιο ανύπαρκτης Μονής, η Μητρόπολη Ιωαννίνων.
Ας δούμε, όσο γίνεται πιο σύντομα, και αυτή τη μορφή του σκανδάλου:
Το έτος 1911 ο τότε μητροπολίτης Βελλάς και Κονίτσης - μετέπειτα Ιωαννίνων και αρχιεπίσκοπος - Σπυρίδων, ίδρυσε "εις τον κατερειπωμένον χώρον της Ιεράς Μονής Βελλάς" -όπως γράφει ο ίδιος, το Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς θέτοντας το θεμέλιο λίθο, το 1914, "ως μόνον εφόδιον είχον την ελπίδα εις τον Θεόν και την γενναιοδωρίαν του Έλληνος".
Και καταλήγει:
"Και δεν ευρέθην ηπατημένος. Αμφότεροι εβοήθησαν, ό τε πλουσιόδωρος Θεός και ο ανεξάντλητος Έλλην, τείνας ους επήκοον εις την προς αυτόν θερμήν υπέρ της ιδρύσεως και συντηρήσεως του ευαγούς τούτου ιδρύματος εκκλησίν μου".
Στην έκκληση του μητροπολίτη Σπυρίδωνος (όπως επισημαίνει, σε άρθρο του, στην εφημερίδα "Ηπειρωτικός Αγων" (18 — 9 — 1984 ), ο έγκριτος δικηγόρος της πόλης μας, Γιώργος Ντίνος, που χειρίστηκε - αμισθί - το θέμα της περιουσίας της Βελλάς, (κατά την περίοδο 1982 -1986) ανταποκρίθηκαν "οι Ηπειρώτες της υπόδουλης τότε Ηπείρου και της διασποράς" συγκεντρώθηκε σημαντικό χρηματικό ποσό και με τα χρήματα αυτά κατασκευάστηκε τότε το πρώτο διδακτήριο και οικοτροφείο στη Βελλά, και αγοράστηκαν οι αγροτικές εκτάσεις της περιοχής από τον τούρκο ιδιοκτήτη Γιαγιά - μπέη.
Έτσι δημιουργήθηκε το Ιεροδιδασκαλείο Βελλάς. Αξίζει να σημειωθεί ότι η αγορά των περιουσιακών στοιχείων έγινε στο όνομα του Δημητρίου Κίγκου, βουλευτή τότε στο τουρκικό κοινοβούλιο και λαϊκού αντιπροσώπου της Χριστιανικής Κοινότητας της περιοχής Ιωαννίνων.
Και αυτό έγινε διότι τα ιδρύματα αυτά -όπως το Ιεροδιδασκαλείο - σύμφωνα με τον τουρκικό νόμο δεν είχαν προσωπικότητα και δεν μπορούσαν να αποκτούν δικαιώματα και περιουσιακά στοιχεία.
Για την αγορά αυτή υπάρχουν οι τουρκικοί τίτλοι είναι, σύμφωνα με αυτά, αναμφισβήτητο ότι η δημιουργία της Σχολής της Βελλάς και η απόκτηση της περιουσίας έγιναν με χρήματα του "ανεξάντλητου Έλληνος" αποκλειστικά, με χρήματα της ανεξάντλητης Ηπειρωτικής ευποιΐας για να υπηρετηθεί η Ήπειρος και ο Λαός της".
Η άποψη αυτή του έγκριτου δικηγόρου επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι με τη φροντίδα του ίδιου του Σπυρίδωνα εκδόθηκε το από 21/22 Απριλίου 1926 νομοθετικό διάταγμα, οι διατάξεις του οποίου αργότερα κωδικοποιήθηκαν με το νόμο 5408/1932 και ισχύουν αμετάβλητες μέχρι σήμερα, όπως ήταν στο αρχικό κείμενο του 1926 και ορίζουν:
"Πόροι της Σχολής εισιν αι πρόσοδοι «πάσης της περιουσίας της ομωνύμου Ιεράς Μονής, ήτις προσκυρούται τη Σχολή ως Νομικώ Προσώπω δημοσίου δικαίου.
Τόσον η περιουσία της Ι. Μονής Βελλάς όσον και τα κτήματα, των τυχόν, εις ταύτην συγχωνευθησομένων Ιερών Μοναστηριών, κηρύσσονται αναπαλλοτρίωτα εις το διηνεκές, προς εξυπηρέτησιν της Ιεράς αποστολής της Σχολής".
Αυτά συνέβαιναν όσο ζούσε ο Σπυρίδων (1956).
Ένα χρόνο αργότερα, το 1957, όπως καταγγέλλει με έγγραφο του προς την Ιεράν Σύνοδον της Εκκλησίας της Ελλάδος (104 / 28 - 2 - 1958) ο μητροπολίτης Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης, Χριστόφορος "η Ιερά Μητρόπολις Ιωαννίνων ήρξατο εκποιούσα διά πλειοδοτικών δημοπρασιών άπαντα τα εις το Ιεροδιδασκαλείον συγχωνευθέντα κτήματα των Ιερών Μονών.
Και πρώτον εδημιούργησεν ηγουμενοσυμβούλιον Ιεράς Μονής Βελλάς ουδόλως προβλεπόμενον εν τω Διατάγματι, και διά του ανυπάρκτου του ηγουμενοσυμβουλίου ήρξατο εκποιούσα λειβάδια και οικόπεδα ανήκοντα εις το Ιεροδιδασκαλείον" .
Η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος, με έγγραφο της (Αριθ. 1021/ 31 - 5 - 1972) προς το Σχολάρχη - Διευθυντή του Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς, δίνει εντολή "να περιλαμβάνωνται εις τον προϋπολογισμόν και τα έσοδα εκ του αγροκτήματος της Ιεράς Μονής Βελλάς, όσον και εκ των πόρων των συγχωνευθεισών Μονών, τα οποία συμφώνως τω Νόμω ανήκουν εις το καθ' υμάς Ιεροδιδασκαλείον".
Ο σχολάρχης και οι καθηγητές που θέλησαν να εφαρμόσουν την εντολή της Ιεράς Συνόδου, ένα χρόνο αργότερα, όταν ο μητροπολίτης Σεραφείμ έγινε, από τη χούντα του Ιωαννίδη αρχιεπίσκοπος, απομακρύνθηκαν, ανά τα πέρατα της Ελληνικής Επικράτειας, από τη Σχολή.
Μάλιστα κατά τα έτη 1973 - 1974 ιδρύθηκε η ονομαζόμενη "Εφορεία Αγροκτήματος" για την οποία ο οικονομικός επιθεωρητής Μπέκιος γράφει στην Έκθεση του (1982) ότι "από την έρευνα της σχετικής νομοθεσίας δεν μπορέσαμε να βρούμε διάταξη νόμου ή υπουργική απόφαση που να προβλέπει αυτή και, κατά συνέπεια, οδηγούμαστε στο σχηματισμό της σκέψεως ότι το όργανο αυτό είναι άγνωστο για το νόμο και προφανώς αυθαίρετη επινόηση - κατασκευή των διοικούντων, τα νεότερα χρόνια, τη Μονή".
Μετά τον Σεραφείμ τη σκυτάλη για το σφετερισμό της περιουσίας της Σχολής και την - κατ' επέκταση - διάλυση της, παίρνει ο μητροπολίτης Θεόκλητος.
Το έτος 1977 διορίζει τριμελές ηγουμενοσυμβούλιο στη Μονή, η οποία από την εποχή της τουρκοκρατίας ήταν ερημωμένη και εγκαταλειμμένη.
Την ίδια χρονιά - 1977 - κορυφώνονται οι παρανομίες του μητροπολίτη Θεόκλητου Σετάκη, με την εταιρία - φάντασμα που δημιούργησε με το γεωπόνο Μανίκα. 'Οπως επισημαίνει στην Έκθεση του ο επιθεωρητής Μπέκιος "η ίδρυση και η λειτουργία της αφανούς μετοχικής εταιρίας για την αξιοποίηση και εκμετάλλευση του αγροκτήματος της Ι. Μ. Βελλάς εξ αρχής δεν ήταν σύννομη", εξηγεί δε στη συνέχεια, αναλυτικά, τους λόγους και αυτής της παρανομίας.
Όλες αυτές οι κατά συρροήν παρανομίες που αναγράφονται στην Έκθεση Μπέκιου, ξεσήκωσαν τον Ηπειρωτικό Λαό και κλιμάκωσαν τις αντιδράσεις για όλα όσα τότε συνέβαιναν στη Βελλά. Ξεσηκώθηκαν οι σπουδαστές του Ιεροδιδασκαλείου, ακολούθησαν οι γονείς και κηδεμόνες, και μαζί μ' αυτούς, τοπικός Τύπος και οι βουλευτές.
Ο υπουργός Παιδείας Βαρβιτσιώτης με έγγραφο του προς το Δ/ντή της Παιδαγωγικής Ακαδημίας Βελλάς (Φ. 003.12/106/51543/ 21 - 10 - 1978) υπενθυμίζει ότι "η περιουσία η καθοριζομένη υπό των διατάξεων του Ν. 5408/1932 είναι περιουσία του Σχολείου, και η διαχείρισίς της ανήκει εις την Σχολικήν Εφορείαν".
Τρεις βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ο Γιώργος Μωραΐτης, ο Κάρολος Παπούλιας και ο Απόστολος Κακλαμάνης, με ερώτησή τους (128/ 8 - 10 - 1978) προς τον Υπουργό Παιδείας επισημαίνουν:
"Επανερχόμαστε στο θέμα της περιουσίας του Ιεροδιδασκαλείου Βελλάς, της παράνομης αφαίρεσής της και εκμετάλλευσης από τρίτους, γιατί από τα έγγραφα στοιχεία και τις πρόσφατες διασταυρωμένες πληροφορίες προκύπτουν πολλές και βαρύτατες ευθύνες, ακόμη και ποινικές, η δε έντεχνη προσπάθεια για συγκάλυψη τους παίρνει τη μορφή σκανδάλου".
Και όμως το "σκάνδαλο" αυτό για το οποίο, όπως καταγγέλλουν οι τρεις βουλευτές -τότε - "προκύπτουν πολλές και, βαρύτατες ευθύνες, ακόμη και ποινικές", συνεχίζεται, και κατά επόμενα χρόνια, συνεχίζεται, δυστυχώς, μέχρι σήμερα. Έτσι το έτος 1982, ως μέλος της Σχολικής Εφορείας της Σχολής Βελλάς, μαζί με τα άλλα μέλη της Εφορείας, και στη συνέχεια, με πρόεδρο τον ομότιμο Καθηγητή του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων Σωτήρη Δάκαρη, που είχε αντικαταστήσει το μητροπολίτη στη θέση αυτή, συνεχίσαμε τον αγώνα για την αποκατάσταση της νομιμότητας στο θέμα της περιουσίας της Βελλάς.
Οι γονείς των μαθητών της Σχολής μήνυσαν, το 1983, τη Σχολική Εφορεία - με πρόεδρο ακόμα το μητροπολίτη. Κληθήκαμε τότε σε απολογία "ως κατηγορούμενοι επί απιστία κατ' εξακολούθησιν".
Με το υπ' αριθ. 105/1983 βούλευμα του Συμβουλίου των εν Ιωαννίνοις Πλημμελειοδικών, τα μέλη της Εφορείας απαλλαγήκαμε - και με πρόταση του εισηγητή - γιατί, απ' την πρώτη συνεδρίαση της Σχολικής Εφορείας θέσαμε το θέμα της περιουσίας του Ιεροδιδασκαλείου της Βελλάς και ζητήσαμε το ξεκαθάρισμα της.
Ο εισηγητής όμως ήταν σκληρός για το μητροπολίτη - πρόεδρο της Σχολικής Εφορείας και πρότεινε στο Συμβούλιο:
"Να παραπεμφθή εις το ακροατήριον του Τριμελούς Εφετείου Ιωαννίνων ο Θεόκλητος Σετάκης του Γεωργίου και της Ευφροσύνης, Μητροπολίτης Ιωαννίνων, ίνα δικασθή ως υπαίτιος του ότι εν Ιωαννίνοις και κατά το από του τέλους του έτους 1978 έως 31 - 3 - 1982 χρονικόν διάστημα, διά πλειόνων πράξεων συνιστωσών εξακολούθησιν ενός και του αυτού εγκλήματος, εκ προθέσεως εζημίωσε την περιουσίαν άλλου, δηλονότι του εν Βελλά Ιωαννίνων εδρεύοντος Ιεροδιδασκαλείου της ομωνύμου Ιεράς Μονής, όντος Ν.Π.Δ.Δ. κατά την ρητήν διάταξιν του άρθρου 30 του Ν. 5408/1932 και της οποίας (περιουσίας) βάσει του διαληφθέντος νόμου είχε την διοίκησιν και διαχείρισιν ομού μεθ' ετέρων τεσσάρων ατόμων, απαρτιζόντων μετ' αυτού το κατά νόμο συλλογικόν όργανον διοικήσεως και διαχειρίσεως ταύτης και δη τυγχάνων κατά νόμον, Πρόεδρος της Σχολικής Εφορείας του Ιεροδιδασκαλείου Μονής Βελλάς..." .
Το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών όμως κατά πλειοψηφία με διαφορετικό σκεπτικό, μετά την αποχώρηση του εισηγητή, με ψήφους του προέδρου Νικολάου Μαντή και του Πλημμελειοδίκη Αθανασίου Χριστοπούλου (δηλαδή με ψήφους 2 προς 1) "ιδόν και τα άρθρα 309 παρ 1α , 310 και 585 Κ ποιν. Δ, αποφαίνεται α) όπως μη γίνη κατηγορία κατά του Θεόκλητου - Στυλιανού Σετάκη του Γεωργίου, ετών 51, Μητροπολίτου Ιωαννίνων....β) όπως απαλλαγή ο μηνυτής των δικαστικών εξόδων, καθ όσον δεν προέκυψεν ότι η μήνυσις ήτο εντελώς ψευδής, εκ δόλου ή βαρείας αμελείας γενομένη...".
Το διορισμένο απ' το μητροπολίτη Θεόκλητο παράνομο ηγουμενοσυμβούλιο ανύπαρκτης Μονής εξακολουθούσε να κατακρατεί την περιουσία της Σχολής.
Αυτό ανάγκασε τα μέλη της Σχολικής Εφορείας του Ιεροδιδασκαλείου (είχε αντικατασταθεί στο μεταξύ ο μητροπολίτης από πρόεδρος) να ζητήσουν, το 1982, οικονομικό διαχειριστικό έλεγχο που διενεργήθηκε από τον Οικονομικό Επιθεωρητή Κ. Μπέκιο.
Αυτός στην Έκθεση που συνέταξε, το 1982, καταλογίζει ένα σωρό από παραλείψεις, παρατυπίες και παρανομίες, χωρίς όμως τα Υπουργεία Οικονομικών και Παιδείας να δώσουν σημασία.
Παράλληλα η Σχολική Εφορεία ανάγκασε το ηγουμενοσυμβούλιο της Μονής Βελλάς να κάνει, για την περιουσία, αναγνωριστική αγωγή, η οποία απορρίφτηκε, οριστικά, και αμετάκλητα, με την 603/1985 απόφαση του Αρείου Πάγου. Έπειτα από την απόφαση αυτή ο Υπουργός Παιδείας Απ. Κακλαμάνης έδωσε διαταγή (Αριθμ. Α2/9/3 - 1 - 1986) να περιέλθει η κινητή και ακίνητη περιουσία της Βελλάς στη Σχολική Εφορεία του Ιεροδιδασκαλείου και να χρησιμοποιηθεί για να επιτελεστεί ο σκοπός που ορίζεται από τον ν. 5408/1932.
Ούτε η απόφαση του Αρείου Πάγου, ούτε η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας εκτελέστηκαν.
Έτσι, η Μητρόπολη Ιωαννίνων, με ένα παράνομο ηγουμενοσυμβούλιο, ανύπαρκτης Μονής, κατακρατεί και εκμεταλλεύεται την τεράστια περιουσία της Σχολής, χωρίς να συγκινείται κανένας.
Είναι το τρίτο μεγάλο σκάνδαλο που συνδέεται με τη Μητρόπολη Ιωαννίνων, η οποία εξακολουθεί να προκαλεί το δημόσιο αίσθημα, και να απολαμβάνει προνόμια σε βάρος του λαού της Ηπείρου που έχει καταδικαστεί να είναι η φτωχότερη περιοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Μήπως είναι καιρός οι πολιτικοί μας άρχοντες, με αφορμή και το σκάνδαλο της Μονής Βατοπεδίου, το οποίο αποκαλύπτει τη γύμνια τους, να συνέλθουν από τον πολιτικό, κοινωνικό και ηθικό τους λήθαργο, να ασχοληθούν και με τούτο το σοβαρό θέμα της παράνομης κατακράτησης της περιουσίας της Σχολής Βελλάς θέμα για το οποίο - όπως έγραφαν το 1978 - οι τρεις βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, "από τα έγγραφα στοιχεία και τις διασταυρωμένες πληροφορίες προκύπτουν πολλές και βαρύτατες ευθύνες, ακόμη και ποινικές, η δε έντεχνη προσπάθεια για συγκάλυψη τους παίρνει τη μορφή, σκανδάλου".
Έως πότε, και για ποια μικροπολιτική σκοπιμότητα, θα καταβάλλεται έντεχνη προσπάθεια για συγκάλυψη και αυτού του σκανδάλου;
Έως πότε θα περιφρονούνται προκλητικά οι νόμοι του Κράτους, οι τελεσίδικες αποφάσεις των Ανώτατων Δικαστηρίων και των άλλων θεσμικών οργάνων της Πολιτείας;
Απορίες που περιμένουν απάντηση.
ΣΧΕΤΙΚΑ 1) Εκκλησιαστικό Λύκειο Βελλάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου