Άξιον εστί μεγαλύνεις σε τον ζωοδότη.

Μεγάλη Παρασκευή Πρωϊ

Και ιδού το καταπέτασμα του ναού εσχίσθη εις δυο από άνωθεν έως κάτω Και η γη εσείσθη και αι πέτραι εσχίσθησαν και τα μνημεία ανεώχθησαν και πολλά σώματα των κεκοιμημένων αγίων ηγέρθη, και εξελθόντες εκ των μνημείων μετά την έγερσιν αυτού, εισήλθον εις την αγίαν πόλιν και ενεφανίσθησαν πολλοίς.
Ο δε εκατόνταρχος και οι μετ’ αυτού τηρούντες τον Ιησούν, ιδόντες τον σεισμόν και τα γενόμενα, εφοβήθησαν σφόδρα, λέγοντες αληθώς Θεού Υιός ην ούτος.
Ήσαν δε εκεί και γυναίκες πολλαί από μακρόθεν θεωρούσαι, αίτινες ηκολούθησαν τω Ιησού από της Γαλιλαίας, διακονούσαι αυτώ Εν αις ην Μαρία η Μαγδαληνή και Μαρία η του Ιακώβου και Ιωσή Μήτηρ, και η μήτηρ των υιών Ζεβεδαίου.

Οι νομοθέται του Ισραήλ, Ιουδαίοι και Φαρισαίοι, ο χορός των αποστόλων βοά προς υμάς Ιδε Ναός, ον υμείς ελύσατε Ιδε Αμνός, ον υμείς εσταυρώσατε, τάφω παρεδώκατε αλλ’ εξουσία εαυτού ανέστη.
Μη πλανάσθε, Ιουδαίοι Αυτός γαρ εστιν ο εν θαλάσση σώσας και εν ερήμω θρέψας Ούτος εστιν η ζωή και το φως και η ειρήνη του κόσμου.

Οψίας δε γενομένης ήλθεν άνθρωπος πλούσιος από Αριμαθαίας, τούνομα Ιωσήφ, ος και αυτός εμαθήτευσε τω Ιησού. Ούτος προσελθών τω Πιλάτω ητήσατο το σώμα του Ιησού.
Τότε ο Πιλάτος εκέλευσεν αποδοθήναι το σώμα.
Και λαβών το σώμα ο Ιωσήφ, ενετύλιξεν αυτό σινδόνι καθαρά και έθηκεν αυτό εν τω καινώ αυτού μνημείω, ο ελατόμησεν εν τη πέτρα και προσκυλίσας λίθον μέγαν τη θύρα του μνημείου, απήλθεν.

Μεγάλη Παρασκευή εσπέρας Τα Εγκώμια



Η ζωή εν τάφω, κατετέθης Χριστέ, και αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο συγκατάβασι δοξάζουσι την σην.
Η ζωή, πως θνήσκεις; Πως και τάφω οικείς; Του θανάτου το βασίλειον λύεις δε και του άδου τους νεκρούς εξανιστάς.
Μεγαλύνομέν σε, Ιησού Βασιλεύ, και τιμώμεν την ταφήν και τα πάθη σου, δι ων έσωσας ημάς εκ της φθοράς.
Μέτρα γης ο στήσας εν σμικρώ κατοικείς, Ιησού Παμβασιλεύ, τάφω σήμερον, εκ μνημάτων τους θανόντας ανιστών.
Ιησού Χριστέ μου, Βασιλεύ του παντός, τι ζητών τοις εν τω άδη ελήλυθας; Η το γένος απολύσαι των βροτών;
Ο Δεσπότης όλων καθοράται νεκρός, και εν μνήματι καινώ κατατίθεται ο κενώσας τα μνημεία των νεκρών.
Η ζωή εν τάφω κατετέθης, Χριστέ, και θανάτω σου τον θάνατον ώλεσας και επήγασας τω κόσμω την ζωήν.
Μετά των κακούργων ως κακούργος, Χριστέ, ελογίσθης, δικαιών ημάς άπαντας κακουργίας του αρχαίου πτερνιστού.
Ο ωραίος κάλλει παρά πάντας βροτούς ως ανείδεος νεκρός καταφαίνεται, ο την φύσιν ωραϊσας του παντός.

Άξιον εστι μεγαλύνειν σε τον ζωοδότην, τον εν τω σταυρώ τας χείρας εκτείναντα και συντρίψαντα το κράτος του εχθρού.
Άξιον εστι μεαλύνειν σε τον πάντων Κτίστην Τοις σοις γαρ παθήμασιν έχομεν την απάθειαν, ρυσθέντες της φθοράς